Forgotten Love

Κεφάλαιο 16

-Πλευρά Στέφανου-

Τα λόγια της εκείνη την μέρα με έκαναν να πιστέψω ότι έκανα μεγάλο λάθος που την έβαλα στην ζωή μου.

Όσες φορές βγαίναμε δεν έδειχνε να δυσανασχετεί,το αντίθετο μάλιστα.
Ειδικά εκείνο το απόγευμα στο ζαχαροπλαστείο. Είχα καιρό να περάσω τόσο καλά.

Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να της γίνω βάρος ούτε πρόβλημα ανάμεσα σε εκείνη και τον φίλο της. Άλλωστε ούτε για μένα ήταν εύκολο να αντιμετωπίζω τις ζήλειες της Σοφίας,όμως πρέπει να καταλάβουν λίγο και το μπέρδεμα του μυαλού μου που έστω για λίγο η παρουσία της Νεφέλης κατάφερε να ηρεμήσει.
Για κάποιο λόγο ένιωθα οικειότητα και έβρισκα κάπως τον παλιό μου εαυτό όταν ήμουν μαζί της.

Δεν ξέρω γιατί της κρατούσα μούτρα όλες αυτές της μέρες.Είχε επιλέξει να περάσει λίγο χρόνο με τον γκόμενο της παρά με εμένα και ήταν λογικό. Δεν είχα καν το δικαίωμα να της θυμώνω.

Ωστόσο και θύμωσα και προδομένος ένιωσα,χωρίς να καταλαβαίνω ούτε εγώ τον λόγο.

Και να που σήμερα ήρθε στην πόρτα μου.Και για έναν ανεξήγητο λόγο χάρηκα παρόλο που ήθελα να δείχνω ψυχρός.Όταν μάλιστα μου ζήτησε συγγνώμη δεν μπορούσα να κρατήσω άλλο θυμό.

Μου είχε λείψει η παρέα της τόσες μέρες και το να βλέπω φωτογραφίες μας από το λύκειο ήταν ό,τι καλύτερο.

Ποτέ πριν δεν τις είχα ξαναδεί και με ενοχλεί που δεν μου τις είχαν δείξει ποτέ οι γονείς μου.

-Οι δυο μας δεν έχουμε κάποια φωτογραφία? Ρωτάω

Ήμασταν κολλητοί και μου φαίνεται αρκετά περίεργο.

-Είχαμε και αρκετές μάλιστα αλλά δεν ξέρω που είναι. Απαντάει μπερδεμένη

-Μήπως είναι σε άλλο άλμπουμ?

-Αποκλείεται όλες εδώ είναι.

Περνάμε όλες τις σελίδες αλλά τίποτα.

Εγώ μπορεί να μην θυμάμαι τίποτα αλλά εκείνη κάτι ξέρει παραπάνω.

-Δεν μου είχαν δείξει καμιά φωτογραφία με όλους σας. Παραδέχομαι

Μένει σιωπηλή.

Η ματιά μου πέφτει στην τελευταία φωτογραφία.

Είμαστε όλοι μαζί,όπως πάντα,στην θάλασσα.Τα κορίτσια έχουν κάτσει πάνω στους ώμους μας και γελάμε.

-Ήμασταν τόσο ευτυχισμένοι και ξέγνοιαστοι τότε. Παρατηρώ και νιώθω ένα παράξενα στενάχωρο συναίσθημα παρόλο που δεν θυμάμαι το παραμικρό για εκείνη την μέρα