Κεφάλαιο 6

129 23 16
                                    




           

Ένιωσε ευγνώμων για αυτόν που την κράτησε και δεν έπεσε. Χύθηκε αρκετό από το νερό του κουβά πάνω της από το ταρακούνημα, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Από το χειρότερο είχε γλιτώσει στο τσακ.

Σήκωσε τα μάτια της να κοιτάξει τον σωτήρα της και ήρθε αντίκρυ από δύο μάτια μπλε σαν τα βάθη του ωκεανού. Ήταν τα πιο όμορφα μάτια που είχε αντικρύσει στη ζωή της. Πιο όμορφα και από της μικρής Άγκνες, που και η Αντέλλα ακόμα είχε γοητευτεί από την μοναδικότητά τους. 

Περιεργάστηκε το πρόσωπο που ήταν τόσο κοντά της και χρειάστηκε μόλις μερικά δευτερόλεπτα για να αντιληφθεί ότι μπροστά της είχε το αγόρι για το οποίο είχαν γίνει όλα αυτά. Και που τώρα την κρατούσε σχεδόν στην αγκαλιά του. Στην αγκαλιά του!!

Τελικά από κοντά ήταν πολύ πιο όμορφος. Από το παράθυρο που τον κοιτούσε τόσο καιρό δεν είχε διακρίνει το χρώμα των ματιών του, τα σαρκώδη χείλη του, αλλά ούτε τις γοητευτικές γωνίες του προσώπου του που τον έκαναν να μοιάζει μεγαλύτερο από την κανονική του ηλικία.

Ένιωθε την θερμότητα του κορμιού του να την διαπερνά και έλιωνε. Τα γόνατα της λύθηκαν. Η αναπνοή της κόπηκε. Όμως τα μάτια της μαγεμένα συνέχιζαν να κοιτάζουν αχόρταγα τα δικά του. Και για πάντα να έμενε εκεί δεν θα είχε κανένα πρόβλημα.

Το αγόρι, όμως, όταν σιγουρεύτηκε ότι η Αντέλλα πατά και πάλι γερά στο έδαφος την άφησε. Η Αντέλλα ένιωσε απογοήτευση. Μα τι περίμενε πια;

«Μου φαίνεται τώρα ότι είσαι μια χαρά. Εκτός βέβαια που βράχηκες» της είπε μαλακά.

«Ναι, είμαι μια χαρά χάρις σε σένα. Το ό,τι βράχηκα είναι το λιγότερο. Μου έσωσες τη ζωή».

Το αγόρι γέλασε κάπως αμήχανα περνώντας το χέρι μέσα από τα μαλλιά του. «Ε, όχι, και τη ζωή σου. Απλώς θα έπεφτες. Δε θα πέθαινες κιόλας».

«Ναι, μπορεί. Όμως εσύ με έσωσες» η Αντέλλα τον κοίταξε με λιγωμένο βλέμμα.

Το αγόρι κοίταξε αλλού. Ήταν φανερό πως είχε αρχίσει να νιώθει κάπως άβολα. «Ε, καλά τότε. Αφού είσαι εντάξει. Να πάω και εγώ στη δουλειά μου».

Της γύρισε την πλάτη για να γυρίσει στη δουλειά του.

«Περίμενε λίγο» του είπε ανυπόμονα.

« Τι είναι;»

«Εσύ πως βρέθηκες εδώ;»

«Τι εννοείς; Εδώ δουλεύω».

Το μαγικό φίλτρο του έρωταWhere stories live. Discover now