Οταν ήρθες εσύ...💎

•Part 15•

Άρης ρον : ,

Ναι ναι ναι !! Επιτέλους πήρα την ευκαιρία και την ζήτησα σε ραντεβού!!Αρχίζω και χοροπηδάω ανάμεσα στους διαδρόμους του νοσοκομείου !

Για: Κυριε σταματήστε να χοροπηδατε βρησκομαστε σε νοσοκομείο όχι σε παιδότοπο !

Α:Ε συγγνώμη! Είπα και πήγα να ρωτήσω για το εξιτήριο.

***

Κατευθύνομαι προς το δωμάτιο της Ερμιόνης και προσπαθώ να δείξω όσο ποιο ψύχραιμος μπορώ.

Ερ:Γύρισες !! Με μπέρδεψε ο ενθουσιασμός της πως θα μπορούσα να μην γυρίσω !!

Α:Μα φυσικά ! Ε εμ μπορείς να φύγεις την Δευτέρα μέχρι τότε θα κάτσω εδώ μαζί .

Ερ:Όχι Άρη δεν υπάρχει καμία περίπτωση

Α: Και όμως δεν μπροκειτε να σε αφησω μόνη σου! Και δε δέχομαι αντιρρήσεις!

Ερ:Καλά...

Α:Θες κάτι να σου φερω?!

Ερ:Αν μπορείς κατι να φάω! Είπε με φωνή 5χρονου.

Αρ: Έρχεται αμέσως κυρία μου!Είπα ειρωνικά και υποκλίθηκα και έτσι γελάσαμε .

Ερ:Χαχα...Εμ Άρη και κάτι ακομα! Μπορείς να μην πεις τίποτα στα άλλα παιδιά.

Αρ:Δεν γίνεται αυτό ρε Ερμιόνη !!

Ερ:Έλα θε παρακαλωωωωωωωω!Είπε με puppy face!

Αρ:Καλά ...Ειπα δισανασχετοντας .

Ερμιόνη ρον :

***
Απόλυτο σκοτάδι η ώρα !?2 τα μεσάνυχτα κάι εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ!! Είμαι ανασυκομενη στο  κρεβατι του νοσοκομείου δίπλα μου βρίσκεται μια καρέκλα όπου εκεί κοιμάται ο Άρης
Αχ ο Άρης !! Και του είπα να μην μείνει δεν θέλω να με βλέπει σε αυτή την κατασταση .Ανυμπορη . Ειδικά τώρα που έμαθε για το πρόβλημα υγείας μου . Φυσικά και το ξέρω πως δεν είναι τρομερά επικίνδυνο αλλά ούτε συμαντικο αλλά σε σχέση με τις κρίσεις πανικού που παθαινω εδώ και 2 περίπου χρόνια είναι λίγο πιο περίπλοκο το θέμα ! Και τώρα ο Άρης ξέρει για την υπόταση ...Δεν θέλω ούτε για μια στιγμή να με λυπηθεί το συχενομαι όταν γίνεται αυτό ...

****

Επιτέλους ΔΕΥΤΕΡΑ :

Η ώρα 5 η πρώτη ηλιαχτίδα φωτός έχει αρχίσει να αχνοφαινεται από το παλιό παράθυρο του νοσοκομείου. Σημαδι πως η ξυμερωνει μια ωραία μέρα.Η μέρα που επιτέλους περνώ εξιτήριο και θα φύγω από αυτό το αφόρητο δωμάτιο. Ο Άρης δεν έχει φύγει  δευτερόλεπτο από το δωμάτιο παρόλο εγώ διαφωνούσα εκείνος επέμενε ...Και τώρα κοιμάται πάλι σε αυτή την φθαρμένη καρέκλα του δωματίου 543 όπου είμαι . Καθώς τον παρατηρώ κατάλαβα πως άρχισε να κουνιέται και έστρεψα το βλέμμα μου αλλού για να μην νομίζει πως  τον κοιτάω κιόλας ! Ανοιγοκλείνει τα μάτια του ! Αχ αυτά τα μάτια!