Bütün kötü hatıralara rağmen,
gülümsüyorsun Deborah.
Fakat bu gülümsemenin içten olmadığını çok iyi biliyorsun.
İnsanlardan nefret ediyorsun.
Kalbini kimseye açmayacağını söylüyorsun kendine.
Sonra...
Yanılıyorsun.
Birisi çıkıveriyor.
Kalbindeki tüm kötü izleri siliyor.
İnanamıyorsun.
Onu bir Tanrıça olarak görüyorsun.
İlerleyen zamanlarda ise...
Baştan aşağıya yanıyorsun.
Kalbini elleri arasına alan Tanrıça'nın,
sadece çıkar uğruna bunları yaptığını öğreniyorsun.
Gülümsüyorsun.
Çevrendekiler senin delirdiğinin farkında olmuyorlar.
Ve sen bir kez daha
insanlardan nefret ediyorsun.
