Ο Λοχαγός μου...

Part 21:«Δ.Κ»

Ορέστης:«Μωρό μου,φεύγω...Θα επιστρέψω σε λίγο...» φώναξα δυνατά για να με ακούσει μέχρι το μπάνιο.Έκλεισα την πόρτα και έφυγα απο το σπίτι κατευθυνόμενος στο αυτοκίνητο μου,εκτός απο το μαύρο τζιπάκι μου e pace, είχα και ένα ακόμη "μικρό" καλό αυτοκίνητο για την πόλη,το κατακόκκινο Cls cabriolet.Έβαλα τα κλειδιά στην μίζα και έβαλα μπρος στην μηχανή του e pase.

Μετά απο λίγη ώρα έφτασα στον προορισμό μου,σε ένα υπόγειο εγκαταλελειμμένο γκαραζ.
Πάρκαρα το αυτοκίνητο μου με μαεστρία και άφησα ανοιχτά τα φώτα για σινιάλο.Έτσι συνηθίζαμε να κάνουμε εμείς όταν είχαμε συναντήσεις.
Πήρα διακριτικά το όπλο μου απο το πορτ-μπαγκάζ και το γέμισα με σφαίρες,τοποθέτησα με ιδιαίτερη προσοχή και τον σιγαστήρα.Δεν ήξερα τι θα μπορούσε να μου συμβεί απόψε.Έπρεπε να ήμουν προετοιμασμένος για όλα!

Ορέστης:«Στην ώρα σου όπως πάντα!» ειρωνεύετηκα καθώς είχε αργήσει 5 ολόκληρα λεπτά.

Δ.Κ:«Ο παλιός καλός..ή μάλλον καλύτερα κακός Ορέστης που όλοι γνωρίζαμε....Πάνε χρόνια αδελφέ μου...» αποκρίθηκε εκεινος και ήρθε κοντά μου για να με αγκαλιάσει.Τον σταμάτησα απότομα.

Ορέστης:«Κόψε τις μαλακίες Δημήτρη...Ασε, τις αγκαλιές και τα "αδελφέ" μου...Μπες κατευθείαν στο θέμα...Τι στο διάολο με θες;» ειπα με ένταση και σταύρωσα τα χέρια μου κάτω από το στηθος μου.

Δημήτρης(Δ.Κ):«Μα έτσι συμπεριφέρεσαι στον μικρό σου αδελφό,Ορέστη;;...Τσ,τσ,τσ...Εγω   ήθελα να σε δω αδελφέ μου, να πουμε τα νέα μας,όπως παλιά κατι σαν οικογενειακή επανασύνδεση,οχι μονο business» άρχιζα να φορτώνω....Οικογενειακή επανασύνδεση και μαλακίες,αν ήθελε να ήταν δεμένη η οικογένειά μας δεν θα έκανε αυτά τα λάθη....

Ορέστης:«Για εμένα ο μικρός μου αδελφός πέθανε σε τροχαίο "ατύχημα",οταν με πρόδωσε...Ναι τότε που εγω σαν βλάκας έσπευσα να παω να τον βοηθήσω και εκείνος με πρόδωσε με το χειρότερο τρόπο..δίνοντάς με στεγνά στους άλλους,καίγοντας το σπίτι μου με την κοπέλα μου μέσα.....Και για να ξέρεις Δημήτρη Κεχαγιά για εμένα πλέον είναι ΜΟΝΟ business..» ειπα με νεύρο και τόνισα την λέξη "μόνο". Εκανα μια μικρή παύση για να ηρεμήσω λίγο.

Άσχημες εικόνες στριφογύριζαν στο μυαλό μου απο εκείνη την νύχτα...Φωτιές,ουρλιαχτά,
κλάματα και εγω ανήμπορος να την βλέπω να καίγεται και να μην μπορώ να κανω τίποτα.
Όσο για τις βλακείες του Δημήτρη,περί οικογένειας με αηδίαζαν περισσότερο.Δεν είμαστε οικογένεια.Είμαστε απλά δυο ξένοι που τυχαίνει να έχουν γεννηθεί απο την ίδια μάνα.