Wattpad Original
There is 1 more free part

Phase 17

14.2K 309 51
                                    

All throughout my fifteen years of existence in this world, my life only revolves around my family and studies. Since the very first time I learned how to read and write, I have no other objective but to make my parents proud of me and in everything I do.

I always excel in school, be it normal curriculum or extra curricular activities, hindi ko sila binibigo. And I have no plans of making them feel that way towards me.

At a very young age, I have already set a lot of goals in my mind. Be an obedient daughter to my parents, study hard, finish school and help my brother to manage our empire when the right time comes.

Bata pa lang ako, iyon na agad ang sinasabi sa amin ng mga magulang namin, na kami ang mamamahala sa emperyong pinaghirapan nila pagdating ng tamang panahon.

Some may think that my parents are a bit domineering dahil bata pa lang kami ay iyon na agad ang ipinapasok nila sa isip ko, sa amin ng kapatid ko. But, no. They're not.

Frankly speaking, after I graduate from high school, they want me to pick the course I want to take. Gusto nilang ako mismo ang pumili ng daan na gusto kong tahakin. Pero wala naman akong ibang gusto kung hindi ang magkaroon ng kaalaman pagdating sa negosyo namin. Iyon lang talaga ang gusto ko.

Maybe, it's in the blood. I was born for business.

Alam kong ang matulungan ang pamilya ko pagdating sa kumpanya namin balang araw ay magdudulot sa kanila ng matinding kagalakan. Wala rin naman akong ibang gusto kung hindi ang mapasaya sila. Their happiness is my happiness, too.

But as I lie here in my king size bed while watching the white curtains flowing freely because of the slow wind coming from the veranda, I realized that some little changes had strike my already fixed goals.

Vincent Adrian Montenegro, the man who has dark and mysterious eyes like a night, a dangerous smirk that always makes the butterflies in my stomach fly widly, and a cold attitude that never fails to send shiver deep down my spine... put his spot along with my goals.

Weeks had passed and the relationship between us became better. Hindi ko na naririnig sa kanya ang pagbabawal sa akin na maging malapit masiyado. Simula ng araw na aminin ko sa kanyang siya pa rin ang gusto ko ay mas naging maayos ang trato niya sa akin.

Hindi ko alam kung dahil ba may pagasang magkagusto rin siya sa akin o hinahayaan niya na lang ako dahil nakukulitan na siya sa akin.

"Bakit ako, Shellie? What is it that you really like about me, hmm?" Vincent asked after I told him that it's still him.

Hindi ko alam kung saan nanggaling ang tapang ko. Pakiramdam ko ay kaya kong sabihin sa kanya lahat ng gusto niyang malaman.

"I like everything about you, Vince. Stop questioning about my feewme because I can't give you an specific answer."

Kasabay noon ay ang muling pag galaw ng ferris-wheel at nagpatuloy sa pagikot. Kita mo nga naman, nang dahil kay Vincent, ni hindi man lang ako nakaramdam ng nerbyos sa panandaliang pagkaantala ng pagikot ng sinasakyan naming ito.

Nakita ko ang pag igting ng mga panga niya bago iniiwas ang tingin sa akin. Kaagad akong nakaramdam ng kirot sa naging reaksyon niya.

"Galit ka ba? Are you going to stop me from liking you?"

He brought his intimidating eyes back to me. His brows furrowed a bit while throwing me his dark stares.

"Tell me, Shellie. Can I stop you?"

Umiling ako at ngumisi. Hindi ko alam kung bakit nagagawa ko pang ngumisi sa kabila ng tensiyon na namamayani sa amin.

"No, you can't."

Hearts In ChaosWhere stories live. Discover now