BAHİS ||BxB||

*0.4* Daha kurumadılar mı?

Koltuktan kalkıp mutfağa gitmeye karar verdi sonuçta karnı zil çalarken uyuyamazdı, dolabın kapağını açıp bakınmaya başladı. 

Meyve, süt, çikolata, salatalık, domates, ketçap, barbekü sos.. 

Yiyecek bir şey yoktu ve lanet olası karnı içeride konser veriyordu.

"Uyumamış mıydın?" Arkadan gelen sese aldırış etmeden dolabın içindekileri incelemeyi sürdürdü.

"Hayır, açken uyuyamam"

"Ben.. Bağırdığım için özür dilerim uykumun bölünmesinden hoşlanmam"

"Sorun değil, yiyecek bir şey var mı? Açım ben."

"Eheheh şey.. Daha alışveriş yapmadım istersen pizza söyleyebiliriz?" Kafasıyla onaylayıp dolabın kapağını kapattı ardından masadan bir sandalye çekip oturdu. Hala çekiniyordu, Sarp da karşısındaki sandalyeye yerleşti ve konuşmak üzere dudaklarını araladı.

"Koray, ailene ne oldu?"

"Artık yoklar"

"O kadarını bende biliyorum bay bilmiş."

"O zaman neden soruyorsun?"

"Tamam boşver gitsin." Omuz silkip telefonunu cebinden çıkardı, konuşmak için iyi bir zaman değildi. Pizzacının numarasını rehberden bulup aradı. 

"Evet ********* adresine-"  telefonu kulağından çekip Koray'a döndü. 

"Neli olacak?"

"Um.. Karışık?"

"Bir karışık pizza istiyorum, bol mısırlı ve mantarlı olursa sevinirim. Teşekkürler iyi akşamlar"

"Sarp.."

Telefonu kapatıp masaya döndü ve elalarını kahverengilere dikti.

"Hm?"

"Ben.. Ben mantar sevmem." Koray'ın lafı biter bitmez güldü, dengesizdi ve bu Koray'ı çok zorluyordu, onun ne düşündüğünü bilmez güçtü.

"Senin için ayırırım."

"Ah.. T-Teşekkürler?"

"Önemli değil, bu arada gerçekten üzgünüm. Sana bağırdığım için. Biliyorum zor bir dönemden geçiyorsun ve bunu kaldıramayabilirsin. Ağır geliyor olabilir, bende annesiz büyüyen biriyim ayrıca bu konu hakkında konuşmam yaranı deşmek amaçlı değil, sadece eğer ağır gelmeye başlarda ya da başladıysa.. Yardım ederim"

"Sağol, ama üstesinden gelebilirim" Onu.. Onu neden düşünüyordu ki? Koray buna bir anlam veremedi, onun burada olduğundan memnun olmadığına bile emindi halbuki. 

"Kıyafetlerin yıkanmıştır ama kurumaları gerek, gidip bir bakayım."

"Tamam"

Yaklaşık 20 dakika sonra.

Zil sesi ile düşlerinden ayılan Koray Sarp'a seslendi. 

"Kapı çalıyor!"

Bir iki saniyelik bir süre içerisinde adam kapının önünde bitiverdi. Kilidi açıp pizzacıyı selamladı ardından bir kaç bir şey konuştular lakin mutfağa sesleri pek gelmiyordu, Koray ne konuştuklarını duyamıyordu. Bir kaç kahkaha ve fısıldaşmalar sonunda Sarp iyi akşamlar diledi ve kapıyı kapattı. Suratındaki kocaman gülümsemeyi Koray ilk kez görmüştü, çok ukala ve garip bir sırıtıştı.

Sarp gülümsemesini bozmaksızın mutfağa girdi ve pizza kutusunu masaya bırakıp dolaptan 2 tabak çıkarttı. Birini Koray'ın önüne diğerini de kendi önüne koydu. Eşofmanının ipini sıkılaştırıp düğümledi o sırada Koray istemsizce onu izliyordu. Eşfomanının altındaki baksırına odaklanmıştı. Tabi Sarp'ın dikkatini çekti ve yüzündeki sırıtmasını değiştirerek muzip bir sırıtış sergiledi.