9

964 113 95
                                    

ilk baharın geldiğini haber veren kuş cıvıltıları eşlinde yatağında oturan will, yanında sol eline siyah oje süren nico ile sohbet ederken bir yandan da tek eliyle post atmaya çalışıyordu. bu noktaya nasıl geldikleri hakkında hiçbir fikri yoktu ama birlikte geçirdikleri iki üç ay birbirlerini çok iyi tanıyıp yakınlaşmalarını sağlamıştı ve bundan şikayetçi değillerdi. üstelik çevrelerindeki herkesin dedikodusunu yapacak kadar birbirlerine güvenir hâle gelmişlerdi ve şimdi annelerinin bir ortak arkadaşının dedikodusunu yapıyorlardı.

"anneme oğlun oğlumun okuldaki tüm karizmasını yerle bir ediyor demiş. oğlunu bir kere bile görmedim ve annem beni şimdi zorba falan sanıyor." nico oje sürme işini ciddiyetle devam ettirirken konuştu.

"o kadını hiç sevmemiştim zaten. onun günü tatil gününe denk geldiği için başka zaman yaparız diye parayı toplayıp gün yapmamıştı geçen sene uyanık." takındığı bu dedikoducu orta yaşlı kadın tavrı bile onda şirin duruyordu ki bu da nico'nun ona bakarken gözelerinin parlamasına sebep oluyordu. tabii will bunun farkında değildi çünkü kendisini nico'ya bakarken gözlerinden yayılan ışıltı çıplak gözle bakanı kör edebilecek cinstendi. kısaca nico'yu alâkadar eden her şeye âşık oluyordu fakat henüz bunun farkında değildi.

"aslında bu işten iyi para yürütülür biliyor musun? şu gün denilen para batağına biz de girsek mi?"

"ah, siz italyanlar çok kurnazsınız." will bilmiş bir edayla cevapladı onu.

"tanıdığın tek italyan benim ve ben de kurnaz değil zekiyim, will. büyüklerine karşı saygılı olmayı öğrenmelisin ufaklık."

"aramızda sadece ay farkı var nico." onların atışması böyle uzayıp giderken will'in annesi odaya girip onlara kurabiye verdi. bunlar will'in çok sevdiği ve nico'nun da onu sinir etmek için yediği kurabiyelerdi ve artık nico'ya da oldukça leziz geliyorlardı. dönüp bakınca o günle bu günün arasında ne kadar fark olduğunu düşündü nico. will artık bu kurabiyeleri yalnızca nico ile paylaşıyordu ve nico ise bu kurabiyeleri ona will'i hatırlattığı için seviyordu.

•-•

kısa oldu ama böyle bir kurgum olduğunu hatırladım ve neden bölüm atmıyorum ki dedim

out of my limit | solangeloWhere stories live. Discover now