Painful Love (Love Series #1)

Kabanata 25

Kiro held my waist tighter as we watch the city lights.

Ginabi na kami rito sa cliff.

Gusto niya raw kasi makita ko ang ganda ng city kapag gabi.

And he's right, ang ganda ngang pagmasdan.

Humiga si Kiro sa blanket at sinama niya ako ron. He positioned my head on his arm, making me stare at the sky.

Ang daming bituin na nakapalibot sa buwan. Ang peaceful ng gabi.

"Kiro, stars don't leave the sky, right?" biglaan kong tanong.

Do they leave when the sun rises?

"I don't know. Maybe? Or maybe their lights were covered by the sun's that's why they aren't this visible on broad daylight," he answered.

I don't know, too.

We don't know.

Who knows?

But no, hindi lang iyan ang bumabagabag sa'kin.

The moon... leaves the stars in the morning, and she will be replaced by the sun. But do the stars wanted the sun as their foundation or no? Maybe.. no. Because if the moon is the one beside them, we can see the real them. I think they're happier if the moon is the one who's up there with them.

Parang tao lang na may kahati sa pagmamahal. 'Yung.. ikaw ang bituin tapos 'yung taong mahal mo ay buwan? Iniiwan ka. Naiiwan ka. Tapos kapag bumalik sila.. masaya ka pa rin? Hindi mo makuhang magalit kasi nga mahal mo? Ang hirap. Ang hirap na nakaya ka nilang iwan sa iba tapos babalik bigla? Cycle repeats.

Mahina akong natawa dahil sa iniisip ko.

Butuin, buwan, at araw pa nga ba ang tinutukoy ko?

"Why are you laughing?" my own moon asked.

"Nothing. Natatawa lang ako sa mga iniisip ko," mahinang sagot ko bago pumikit.

"Mind telling me your thoughts?" I tried to open my eyes but it fell again, led me to my deep slumber.

Pero bago ako nakatulog ay may isa pang tanong na gumulo sa'kin..

Ano kaya ang pakiramdam na ikaw naman ang mang-iwan?

"Kumain na ba kayo ng dinner bago umuwi?" I heard Mom asked but I didn't open my eyes.

Still sleepy.

"Yes, Tita. Siguro po ay nakatulog siya dahil sa pagod kanina sa mini café nila," Kiro replied then I felt the soft mattress in my back. He's laying me down, probably.

"Sunod ka na lang sa baba para makapag-kape ka muna," Mom uttered.

"Goodnight, baby," he whispered then kissed my forehead.

I want to see his face but it's too dark in my room, or my eyes are still close?

I don't know what happened next because I fell asleep, again.

"Ugh. You're so lucky, Couz. Hindi ka magt-trabaho sa café!" inis na ungol ni Lae habang nakapangalumbabang tinitignan akong mag-ayos ng gamit.

May practice kasi kami ngayon para sa pageant tomorrow night kaya silang anim muna nina Nicholas ang magbabantay sa café.

"Bakit niyo kasi ako sinali? E'di sana ikaw ang sumali para wala kang gagawin ngayon," ani ko tsaka siya binelatan. "Pwede pa naman akong mag-back out, gusto mo?"

Nagulat naman ako nang bigla niya akong hinila palabas ng café. "Nagbibiro lang ako. Ako bang alam ko sa pageant-pageant na 'yan? Okay na ako rito, maraming pagkain!" tapos ay pinagtulakan niya ako.