KÖTÜ ÇOCUKLAR KÖTÜ KIZLARI SEVER -2

HAZIRLIKLAR

Masadaki yiyecekleri kaldırdıktan sonra bulaşıklar için tezgaha yöneldi Esila. O sırada kapı çalmıştı. Kapıyı açınca karşısında fazla tatlılığıyla J-Hope duruyordu.Onu içeri aldı ve sarılabildiği kadar sıkı sarıldı.

"Arya'yı gönderebildin mi?" ayrıldılar sonunda.

"Zorla da olsa evet." Gülümsedi ve J-Hope'un göğsüne yaslandı.Sarmaşdolaş salona girdiler ve oturdular.

"Jimin yardıma gelmeyecek mi?"

"Gelir birazdan."

"Sevdiği kızın doğum günü hazırlığına vaktinde gelmeliydi."

"Sevdiği kız mı?" gözlerini kısarak Esila'ya baktı J-Hope.

"Hadi ama çok belli. Bence bugün Jimin ilanı aşk edebilir."

"Çocuklarla hepimiz onu umuyoruz." Birbirlerine gülümsediler.J-hope sıkıca sardı Esila'yı.

"Sen biraz kilo mu aldın sevgilim?" Eli Esila'nın belindeydi.

"Hayır! Onu da nerden çıkardın?"

"Daha ağır geliyorsun." Cümlesinden sonra kahkaha attı J-Hope. Ama sadece o eğleniyordu. Esila'nın gülümsemekten çok morali bozulmuştu. J-hope onun gönlünü almaya çalışacaktı ki kapı zili çaldı.

"Çocuklar mı geldi?"

"Bu kadar erken geleceklerini söylememişlerdi." İkisi de kalktı ve kapıya yöneldi. Çocuklar gelmemişti. Kapıda açık kumral renkte saçları olan, lens olduğu zor anlaşılan yeşil gözleriyle bir çocuk duruyordu.

"İyi günler efendim.Ben Eğlenceli Oyuncaklar mağazasından geliyorum. Sipariş ettiğiniz doğum günü süslemelerini getirdim."

"Haa tamam. Ben alayım." J-Hope kutuları kucaklamıştı.

Esila tanımıştı onu. Hatta ilk başta anlamıştı onun olduğunu. İlk defa göz göze geldiklerinde de bu şekilde bakmıştı Esila'ya.

"Hey! Beni tanımadın mı?" Çocuk Esila'ya döndü ve dikkatlice onu incelemeye başladı.

"Omo! Sen şu Türkiye'den gelen kızsın!" J-Hope bir çocuğa bir de Esila'ya bakıyordu.

"Esila?" Esila, J-Hope'u hiç duymamışçasına :

"Oyuncakçı da çalıştığını bilmiyordum."

"Ben de bir eve yerleştiğini." Tebessümlerle bakıyorlardı birbirlerine.

"Esila, birbirinizi nereden tanıyorsunuz?" J-Hope yavaş yavaş sinirleniyordu.

"Hayatım bu Dong. Kore'ye ilk geldiğim gün beni arabasına almıştı. Yurduma götürmüştü,güzel yemekler yedirmişti ve alışveriş yapmama yardımcı olmuştu.

"Aa öyle mi?" J-Hope bu yardımsever adamdan rahatsız olmuştu. Dong hemen lafa atladı.

"Birkaç gün sonra yurda geldim ama seni bulamadım. Telefonlaşmadığımız için çok pişman olmuştum."

"Sana bahsettiğim yakın arkadaşımı buldum. Şimdi de onunla yaşıyorum zaten."

"Senin adına sevindim."

"Ben sana bir teşekkür bile edememiştim o zaman. Yemek sözüm vardı hatırlarsan. Onun yerine bu akşam ev arkadaşımın doğum günü partisi var gelir misin?" J-hope'un şaşkınlıkla ve kızgınlıkla ağzı açıldı.