Proloog

8 0 0
                                    

30 juni 2018: 

Lief dagboek, vandaag zijn mijn broer en ik gaan oefenen met onze gaven. Ja we hebben een gave en weten het al sinds toen we elf jaar waren. Maar niemand weet het. De gave zit in onze familie en wij mogen het niet door vertellen, aan iemand. Het is soms wel lastig om het aan niemand te vertellen want soms, soms kan ik het wel van de daken roepen en het aan iedereen vertellen.

Opeens word ik uit mijn gedachten gehaald door Nico, mijn broer, die aan de deur staat. Hoe ik dat weet zonder te kijken? Nou ja we zijn een tweeling, en ik voel Nico's aanwezigheid al van een kilometer afstand. Daarom weet ik dat hij aan de deur staat.

''Lydia, kan ik je even spreken?''  Vraagt Nico meteen aan mij. ''Ja kom binnen. Vertel wat is er.''  Nadat hij uit heeft gelegd wat er aan de hand is valt hij huilend in mijn armen, op dat moment wist ik niet beter dan hem te troosten en er voor hem te zijn en te helpen.  ''Nico, ik ga je helpen oke en ik ben er voor je, wat er ook gebeurd.'' Ik kan hem echt niet zo zien lijden, het doet mij pijn. ''Lydia zou je samen met mij een film willen kijken?'' Vraagt hij beetje snotteren. ''Tuurlijk wil ik dat een filmavond met mijn broer sla ik nooit over.'' Waarom zou ik dat afslaan? Ik bedoel hij heeft mij nu nog meer nodig. En als ik hem niet zou helpen voel ik mij een slechte zus en dat wil ik niet. ''Ik ga even mijn pyjama aandoen wil jij alles al klaar zetten?'' ''Ja zal ik doen. Lydia, bedankt dat je mij wilt helpen je bent de beste twin die ik me kan wensen.'' 

The girl with the gift.Where stories live. Discover now