Moja życie nie jest ciekawe mam 2 siostry mamę, tatę, mieszkamy razem. Nazywam się Eliza i mam 16 lat, dużo się przeprowadzamy, ale teraz idę do szkoły w której będę długo. Mam nadzieję, że będzie okej.
1 DZIEŃ W SZKOLE:
Wstaje rano, no-nic specjalnego się nie dzieję, wchodzę, ludzi tak jak myślałam-drętwusy. Ale była tam dziewczyna która się wyróżniała. No więc jak to na mnie głupią po prostu do niej podeszłam, i powiedziałam ,,Hej, jestem tu nowa, zaprzyjaźnimy się?" Ona: ,,No jasne!" I tak moja życie... STOP! Nie tak to było. Nie podeszłam, bo TO JA :'), ale późnej okazało się, że siedzimy razem na matmie (tak-matma była pierwsza) i kółko się na nią gapiłam, i nie mogłam oderwać wzroku ^^. I nadeszła taka chwila gdzie... do niej podeszłam, i... powiedziałam ,,H-hej, j-je-jestem E-eliza :)" Ona: ,,Hejka! Jestem Faustyna, jak tam? hej.. czy to nie z Tobą siedzę na matmie?" Ja:Tak! to znaczy, tak :) to ja" Fau:Jejku, masz piękne włoski *^* Ja:Wiesz co? możemy.. I nagle ktoś nas potrącił i wpadliśmy do otwartej szawki obok. Byliśmy tak ze Sobą ściśnięci, że nie wytrzymałyśmy, i no doszła do pocałunku ;). Nagle ktoś odważył szawke i my szybko uciekliśmy, i ze szawki i ze szkoły-ja w lewo, ona w prawo. Do dziś nie mamy ze Sobą kontaktu, ta sprawa z pocałunkiem niby ,,Jej nie było", że miałam o tym zapomnieć i wgl. I oczywiście miałam zostać tu na dłużej, ale, ale sprawy się oczywiście z pruły ;c. I do dziś nie wiem co z nią-i nie mam z nią, żadnego kontaktu. Tym razem jedziemy do Paryża, mam nadzieję, że znajdę tam kogoś odpowiedniego ;(( i nie wiem jak mam to rodzicom powiedzieć. To pa!
TO BE CONTINUED
