Capitulo 7.

972 68 22
                                    

Supongo que una de las razones por las que evité Niall, fue porque realmente no sabia que estaba pasando y necesitaba pensar. Que raro, yo pensando. Y mas sobre estos temas que me lo sudan bastante. Pero esta vez era diferente. Pense en Harry, y en que era lo mas parecido a mi que tenia a mi alcance, los dos buscamos lo que buscamos. Pero realmente era un egocentrico y posesivo de cuidado, y yo pasaba de ser de nadie. Y luego estaba el maravilloso irlandes de sonrisa perfecta. Era totalmente diferente y sin embargo me gustaba estar con el (ahora, antes el odio era mutuo). Complementaba mi caracter con su dulzura, y mi pasotismo lo compensaba su atencion y preocupacion.

Llegue a casa cuando decidi dejar de rayarme y seguir como siempre, el amor no era lo mio y eso estaba claro. Seguir como siempre no significaba "Harry" si no, libertad. Al llegar a casa me di cuenta de que no estaba mi hermano, menos mal. Cerre la puerta con llave para joderle y que no pudiera entrar, y por supuesto, deje la llave dentro de la cerradura. Mi telefono empezo a sonar, era Harry. Al principio no conteste, pasaba de el. Pero siguio insistiendo. Atendi, pero no dije nada.

-¿_____?-dijo Harry con tono preocupado.

-¿Que quieres Harry?-pregunte desganada.

-¿Que coño te pasaba hoy que me has ignorado todo el puto dia?

-Dejalo Harry, paso de hablar contigo.-le dije cortante.

-Pero _____ porfavor, que no te he hecho nada para que estes asi.-dijo preocupado.

-¿Te parece como me dejaste sola la otra vez, gilipollas?.-conteste cabreandome.

-¿Que querias que hiciera, si encima de que te defiendo, defiendes tu al otro?-dijo el ruloso alterado.

-No fue asi.-conteste casi gritandole ya.

-Ah, ¿que no fue asi? Explicame como fue.-pregunto con un tono ironico.

-No fue asi, tu solo me dejaste tirada para irte con alguna puta, y ahora esa puta te ha dejado tirado a ti y vienes a mi, perro.-dije rapidamente.

-Sabes que no es asi..-dijo suavizando el tono.

-¿Entonces como se supone que es?-pregunte indignada.

-Sabes que para mi siempre seras la unica.-dijo en un susurro casi mas para el que para mi.

¿En serio Harry habia dicho eso? ¿De verdad? Me lo esperaba de cualquier persona, menos de Harry.

Yo me quede en silencio.

-¿No vas a decir nada?-pregunto el ojiverde.

-Harry, yo..-dije yo, realmente no sabia que decir.

-Solo perdoname, _____.-suplico.

Me volvi a quedar en silencio.

-Por favor.-insistio.

-Esta bien, pero a la minima de cambio te mando a la mierda.-dije agresivamente.

-Entonces, mañana nos vemos en clases.-dijo el despidiendose.

-Adios.-conteste, para luego escuchar el pitido de la linea.

Nada mas colgar, mi telefono volvio a sonar, que pesados, pense.

-¿Diga?-dije sin antes mirar quien llamaba.

-¿_____?-dijo una voz muy conocida, era el irlandes.

-¿Que quieres Niall?-pregunte demasiado borde.

-¿Que te pasa?-pregunto preocupado.

-Nada, estoy cansada, ¿para que me llamas?-pregunte resignada.

-Nada, solo queria saber si estabas bien, ya que te fuiste a tu casa sola andando.-dijo un poco preocupado.

-Si, estoy bien. Adios.-y colgue al irlandes.

Hola mis amoreees, ¿creen que _____ se ha pasado con Niall? Comentenlo, y por favor voteeen.

Os amaa, Cristy<3

Bạn đã đọc hết các phần đã được đăng tải.

⏰ Cập nhật Lần cuối: Jul 30, 2014 ⏰

Thêm truyện này vào Thư viện của bạn để nhận thông báo chương mới!

Meet love.(Niall Horan & _____)Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ