Pes etme... Bu kez de ayaklarını yere sağlam bas. Bu ilk yıkılışın, ilk haykırışın değil insanlara. Yaşadıklarımı yaşamayı ben seçtim. Herkes aslında masum yanım da. Bana bir hayat sundular. Ben baş kaldırdım, Kendi yolumu çizdim. Kurtuluşum sandığım yol aslında yıkılışımmış. Bilemezdim... Ama yine de bu hayatı ben seçtim. Hayatıma giren insanlara ben izin verdim. Kırdılar susup gitmelerine izin verdim. Sürekli güldüğüm için, umursamadılargiderken, Aslında ağlayan gülüşlerimi. Kimilerini ise ben terk ettim. Yaratılışımı inkâr edip bana yazılmayan bir dünyayı seçtim. Özgürlük istedim. Sevilmek… Sanki bu istediklerim büyük bir günahmış gibi yazıldı anlıma. İyi biri olmaya çalıştım. İnsanlara iyi davranmaya, ama beni görmediler. Yanımdan geçip gittiler. Kendi hayatlarının bir köşesine, beni de sıkıştırmaya çalıştılar. Benim hayatımın, en güzel köşesi dururken, Canları... Sağ olsun!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
