Yanımda Kal~ |NefTah|~Tamamlandı

2.Bölüm-Zor Karar

Y(usuf):KIZIM
-Nefes'ten-
Adamın bana kızım demesiyle arkamı dönüp aileme baktım. Annem ağlıyor, babam ise öylece bana bakıyodu, Bahar ise yanıma geldi ve konuşmaya başladı
B:Ne istiyorsunuz? Lütfen gider misiniz? Bizim de işimiz gücümüz var.
Ahmet: Kızım sen ablanı da al içeri geç.
Bahar:Tamam. Hadi abla gel gidelim.
O sırada şaşkınlıktan konuşamıyordum bile. Bahar'la birlikte koltuğa oturdum. Bizim ardımızıdan içeri annem, babam, benim babam olduğunu iddaa eden kişi ve yanındaki genç kişi içeri girdi. Babam ve anneme "Neler oluyor?" dercesine bir bakış attım. Herkes oturduktan sonra babam konuşmaya başladı.
Ahmet:Nefes, biz senin gerçek ailen değiliz. Bahar bizim kızımız fakat sen o adamın Yusuf Beyin kızısın. Yanında ki de abin Kaya.
Nefes:HAYIR OLAMAZ BEN SİZİN KIZINIZIM. Deyip ağlayarak odama gittim. Ardımdan Bahar geldi ve bana sarıldı. Şu anda ikimizde ağlıyorduk ki odamın kapısı çaldı. Gelen abim olduğunu söyledikleri kişiydi ve o da yanımıza oturdu.
Kaya:Bahar bizi Nefes ile yanlız bırakır mısın?
Bahar:Tabii ben çıkıyım. Sende ağlama tamam mı kuzum.
Nefes:Tamam.
Bahar odadan çıktıktan sonra abim elimi tuttu ve konuşmaya başladı.
Kaya:Bak Nefes biz senin gerçek aileniz. Sen doğarken annem öldü. Tabii bende o sırada belkide anneme en çok ihtiyacım olduğu zamandaydım. O yüzden bende annemin ölümünden hep seni suçladım. Babamda o zamanlar çok üzgündü ve durumumuz o zamanlarda kötüydü. Babamda hem çalışıp hem sana bakamayacağını düşündüğü için seni başka bir aileye vermeyi tercih etti. Ama hep senin hakkında bilgi almak şartıyla. Artık durumumuz düzeldi hatta Trabzon'da hatrı sayılır kişilerdeniz. Ve senin de bizimle birlikte yaşamanı istiyoruz GERÇEK ailenin yanında kalmanı. İstersen burada kal istersen de bizimle Trabzona gel ve kendine yeni bir hayat kur. Karar senin. Şimdi ben gidiyorum, seni oturma odasında bekliyor olacağım. Kararını ver ve bize söyle.
Abim odadan çıktı çok kararsızdım ne yapacaktım. Daha dün "Ben bu mahallede ölene kadar otururum'' derken şimdi gerçek ailem geldi ve onlarla Trabzona gelmemi istiyorlar. Belki de onlarla gitmem benim için iyi olur. Belki onlarla daha mutlu ve daha iyi bir hayatım olur. Kafam çok karışık. Buradaki annemi, babamı ve kardeşimi çok seviyordum. Ama artık karar vermek zorundaydım. Sanırım kararımı vermiştim. Oturma odasına doğru ilerlemeye başladım. Ve sonunda odaya girip koltuğa oturdum. Herkesin gözü bendeydi. Ne kr verdiğimi çok merak ediyorlardı.
Yusuf:Verdiğin karar çok zor bir karar o yüzden senin için hangisi daha iyiyse onu seç eğer burada kalmayı seçersen seni belli aralıklarla gelip ziyaret ederiz. Eğer bizle gelirsen de bazen annen, baban, kardeşin senin ziyaretine bazen de sen onları ziyarete gelirsin. O yüzden sakın herhangi bir tarafı kaybetmekten korkma cevabın ne olursa olsun hepimiz cevabına saygı göstereceğiz. İstersen bu konuşmadan sonra yine bir düşün yarın saat 13.00'da burada oluruz ve sen bize kesin kararını açıklarsın. Tamam mı?
Nefes:Tamam.
Yusuf:O zaman biz kalkalım yarın öğlen bire kadar düşün.
Leyla:Buyrun. Ben sizi geçireyim.
Yusuf/Kaya:İyi günler.
Nefes/Bahar/Leyla/Ahmet:Sizede iyi günler.
Nefes:Bahar ben odma gidiyorum. Lütfen rahatsız etme, yemeğe de gelmicem.
Bahar:Tamam abla. Birşey olursa seslen tamam mı?
Nefes:Tamam.
Yüzüme sahte bir gülümseme takınıp odama geldim. Tüm gün hatta gecede karar vermeye çalıştım en son yorgun düşüp kendimi uykunun kollarına bıraktım. Sabah uyandığım da herkes uyuyordu. Onları uyandırmadan mutfağa gittim ve kendime bir sandviç hazırlayıp odama geri döndüm. Onu yedikten sonra acıktığımı anladım. Tabi ben o kararı verirken kendimi bile düşünmeyi unutmuştum. Saat 7.00'dı yani gelmelerine 6 saat vardı. Kararımı vermiştim. O yüzden daha fazla düşünmeyi bırakıp rutin işlerimi hallettikten sonra azıcık telefona baktım. O arada Bahar uyanmış olacaktı ki kapımı çalıp odama girdi.
Bahar:Günaydın.
Nefes:Sanada günaydın.
Bahar:Acıkmış olmalısın dün yemeğe de inmedin.
Nefes:Merak etme sabah kalkıp kendime sandviç hazırladım ve yedim.
Bahar:Gözlerinin altı şişmiş. Geç mi yattın?
Nefes:Evet.
Bahar:Herneyse ben çıkıyım sende dinlen. Ha bu arada sonra yine gelicem ve makyajla gözlerini düzelticem.
Nefes:Sen ona desene canım makyaj yapmak istiyo diye.
Bahar:Herneyse annem çağırıyo ben gidiyim sende azıcık gözlerini dinlendir yoksa makyaj bile kapayamayacak.
Bahar odamdan çıktı. Daha sonra aynaya bakıp gözaltlarımın şiştiğini ve morardığını gördüm ve yatmaya karar verdim. Bir süre sonra kapı sesiyle uyandım. Gelen Bahar'dı.
Bahar:Hadi kalk azcık makyaj yapıyım sana da keyfimiz yerine gelsin.
Bahara tebessüm ederem onayladığım anlamına gelecek şekilde başımı salladım. Bahar beni yaklaşık 1 saat içinde çok değiştirmişti. Ve çok güzel olmuştum. Saat 12.30 olmuştu. Yarım saat sonra belkide hayatımın en önemli kararını verecektim. En sonunda kapı çaldı gelenler abim ve babam idi. Onlar oturma odasında otururken bizde Bahar'la yanlarına gittik.
Yusuf:Kararını verdin mi kızım?
Nefes:Verdim. Ben ...                                

Yeni bölüm büyük ihtimalle yarın gelir. Umarım hikayemi beğenmişsinizdir yorum yazmayı unutmayın. Sevgiler💕