Seulgi's POV
Pagkarating ko sa office, napasandal agad ako sa kakasara ko palang na pinto habang hawak ang aking dibdib. Kagagaling ko lang sa mga new trainees.
"Bwoya! What was that?" bulong ko. Bakit parang feeling ko aatakihin na ako sa puso.
Nagmadali akong kumuha ng tubog sa despenser at uminom ng vitamins. Baka overworked na naman ang katawan ko. I need to take a rest.
"What's happening to you Seul?" tanong ni Irene. Napatalon naman ako sa kinauupuan ko. Sa liit at sobrang tutok niya sa screen ng desktop niya, di ko na namalayan na nandyan pala siya. Hahaha
"Can read minds Miss." paalala niya. Nanlaki naman ang mga mata ko.
"Omo! Sorry eonnie! Di ko sinadya hahaha" pinanningkitan niya lang ako bago ibinalik ang tingin sa screen.
Naalala ko na naman yung nga trainees.
Why do I feel so happy seeing them?
At bakit parang gustong sumabog ng puso ko nang makita ko sila kanina?
Argh!
"Sorry can't help you with those questions. " sagot naman ni Irene. Huminga ako ng malalim bago ko isinandal ang katawan ko sa sandalan ng upuan.
"So you met them too huh." she said. Tumango lang ako. Naiimagine ko pa din ang mga nangyari kanina.
"I can see that you are already fond of them, am I right?" she stated while still focusing on her work.
"They all look nice for me. Unang kita mo pa lang aapproved ka kaagad for sure." masayang sagot ko. Tumango naman siya.
Knowing her, hindi yan maniniwala sa akin hanggat di pa niya nakikita gamit ang sarili niyang mga mata.
"I can assur---"
"I saw one of them days before..at the lobby." mabilis na sagot nito. Napatikom naman ako. Kailangan ko pa bang gumamit ng laway sa usapang ito? Hahahha
"Really? So what can you say?" naexcite naman akong marinig ang sasabihin niya.
"He's... Weird." sagot nito. Di ko alam kung bakit ako biglang tumawa. Para bang napakanakakatawa ng sinabi niya.
"Weird? Really eonnie? Hahaha" di ko talaga mapigilang matawa.
"I can't read his mind." doon lang ako napatigil. Huh? Why?
"They're mundanes right?" paninigurado ko. Tumango naman si eonnie. So how come di mabasa ni eonnie ang isip niya?
"But I know why kung bakit ayaw gumana ng ability ko sa kanya..."yun naman pala eh! nakahinga naman ako ng maayos. Kala ko naman they somewhat like kalaban or demons na naman eh..
Phew!
"That's great. So wala naman palang proble---"
"That's not the thing that is bothering me for days seul...." this time nilingon niya na ako. Napakaseryoso ng mga tingin niya.
Napaayos naman ako ng upo.
"meron pang iba? " tumango naman siya.
"the thing that is preventing me from getting inside his head...."
Huminto siya saglit..
Ano ba yaaaaan?!
Pabitin effect lang?! Tsk
"It's the same thing that is protecting you guys.." saad nito. Kumunot naman ang noo ko. Protecting us?
