It's not Always a fairytale (dutch)

1

Mijn vader was een vampier. Mijn moeder was een fee. Ik ben geboren uit de liefde van een vampier en een fee. Wat mij dit maakt? Een beetje van beide. Maar er zijn regels aan verbonden die ik niet wist, die velen niet wisten. Je hoort het namelijk niet elke dag over een halfbloedje met vampier en feeënbloed. Mijn vader heeft ons lang geleden verlaten. Hij verkoos het vampierleven boven zijn gezin. Hierdoor heb ik alleen maar geleerd om fee te zijn. Ik heb geleerd mijn glinsterende vleugels uit te slaan en mijn krachten te ontwikkelen. Ik heb spreuken geleerd en vriendinnen gemaakt. De beste vriendinnen die je je maar kunt voorstellen eigenlijk. En toen plotseling stond ik er helemaal alleen voor. Thuis kon ik niet meer terecht en op school konden ze ook niks meer met me. Het ergste van allen was dat Cadie niets meer met mij te maken wilde hebben. Ze was als een zus voor me. We deden alles samen. We waren de sterksten op Magicae, onze school. Tot dit moment heb ik mijn vader nooit gemist na wat hij ons heeft aangedaan. Ik wenste dat hij nu hier stond om mij te helpen. Ik heb namelijk voor het vampierleven gekozen.

______________________________________________________________________________

1

Taylor miste haar vleugels. Lopend duurde alles zo lang. De takjes knapten onder haar voeten. Ze wandelde door het bos naar het kleine houten huisje. Nog net niet uit elkaar gevallen. Het is net wat groter dan een schuur, maar eigenlijk te klein om het een huis te noemen. Ze liep in schemerlicht. De zon lijkt tussen de bomen door te rusten op de horizon. Ze wilde gaan jagen, maar het enige wat er te vinden was waren konijnen en eekhoorns. Veel te klein om haar dorst te lessen. En omdat ze vandaag geen twee outfits wilde verpesten met bloedvlekken zou ze vanavond maar een tweede poging wagen. Het was vandaag precies drie jaar geleden dat haar leven veranderde. Ze was zestien toen ze de keus maakte. Taylor wist niet precies wat ze nou wilde bijhouden. Haar echte geboorte, wat haar nu negentien zou maken als ze nog wel sterfelijk was. Of haar vampiergeboorte. Wat zou betekenen dat ze nu drie zou zijn.

Ze verwierp de gedachte. Haar huisje was in zicht. Ze besefte weer hoe klein het was toen ze naar binnen liep. Er staat een krakkemikkig eenpersoonsbed, dat bij iedere draai weer kraakt, een klein wastafeltje, maar ook een bureau. Net zo krakkemikkig als het bed. Taylor heeft zelf boven haar bed een plankje opgehangen en er wat boeken op gezet.

Ze ging op haar bed zitten en dacht terug aan vroeger.

Ze miste de gezelligheid thuis. Haar moeder bakte altijd pannenkoeken voor haar, Cadie en Lisa, haar zusje, voor ontbijt. Lisa was ook een fee. Zij en Taylor konden nooit goed met elkaar opschieten. Lisa liep achter met magie, waardoor jaloezie de relatie tussen de twee uiteindelijk kapot maakte.

Taylors keel brandde van de dorst. Ze ging op bed liggen en sloot haar groene ogen. Ze droomde over haar feeënleven van vroeger. Haar bloedrode vleugels, die niemand anders had. Waarschijnlijk door haar vampierbloed. Doordat Taylor als fee was opgevoed van jongs af aan, zat het vampierbloed nog wel in haar, maar was het 'gedeactiveerd' als je het een naam zou moeten geven. Ze hoefde dus geen bloed te drinken om te overleven en kon ze gewoon normaal vast voedsel eten. Tot haar negende verjaardag wist ze niet eens van haar vampierbloed af. Op die dag bekeek Taylor de videotapes van haar ouders van voordat zij geboren was. Hierin kwam het onderwerp ter spraken hoe haar moeder toekomstige kinderen op zou voeden. Het gebeurt namelijk zelden dat een vampier en een fee verliefd worden op elkaar. Het is niet volgens de natuur. Feeën horen te strijden tegen de vampiers. Ze horen de mensheid te beschermen en niet verliefd te worden op de vijand. Taylor kreeg vampiergeschiedenis op Magicae. Hier leerde ze dat vampiers door de jaren heen niet meer weerhouden worden door de zon. De zon zou vampiers nog wel lichtelijk irriteren, maar verbranden deden ze niet meer. Ze leerde over hoe mensen veranderden in vampiers, maar ook de krachten die ze hadden. Hun snelheid, spierkracht, het snelle genezen, maar ook het genezen van mensen met vampierbloed en het gevoelige gehoor. Tot nu toe heeft Taylor nog met geen van allen te maken gehad, behalve spierkracht en het gehoor. Tot op meters afstand kan ze horen waarover gesproken wordt. Ze weet voor de rest niet hoe alles werkt. Het is haar ook nooit geleerd. Dat zijn de momenten waarop ze haar vader mist. Die had het haar waarschijnlijk wel geleerd.

Taylor werd wakker van haar brandende keel. Toen ze naar buiten keek zag ze dat het donker was geworden. Ze besloot een tweede poging te wagen om te gaan jagen. Taylor gooide haar donkerbruine haar over haar schouder naar achter en maakte zich klaar op de jacht. Ooit deed het haar vanbinnen pijn de arme dieren te bijten. Maar het was een keus, of dierenbloed, of mensenbloed. De keuze was uiteindelijk toch wel snel gemaakt voor haar.

Terwijl ze een gat groef voor de leeggedronken eekhoorn die naast haar lag hoorde Taylor het geluid van knappende takjes en bladeren van veraf. Ze spitste haar oren en ging rechtop staan. Ze liet de eekhoorn voor wat het was en liep voorzichtig in de richting van het geluid. Taylor ging achter een wat dikkere boom staan en keek over het pad uit. Een lange jongen met donker kort haar liep zelfverzekerd haar richting op. Ze kon zijn leeftijd niet goed inschatten. Hij had één van zijn handen in zijn zakken en keek naar zijn voeten terwijl hij over afgebroken takjes liep. Toen Taylor meer zicht wilde en een stap dichterbij zette, stond ze op een takje dat knapte. Snel ging Taylor met haar rug tegen de boom aan gedrukt staan in de hoop dat hij haar niet zag. Een paar seconden gingen voorbij en Taylor draaide zich om en keek naar het pad. De jongen was nergens te bekennen.

"Je ruikt raar." Een zware stem.

Taylor draaide zich geschrokken om naar het geluid. Daar stond hij dan. Recht voor haar neus. Ze moest omhoog kijken om zijn gezicht te kunnen zien. IJsblauwe ogen ontmoeten die van haar. Snel keek ze omlaag. Ze rook geen mensenbloed.

"Je bent een vampier." Het kwam onbedoeld op een vragende toon uit haar mond.

"Volgens mij ben ik niet de enige vampier in dit gesprek." Zei de zware stem.

Taylor wist niet wat ze moest zeggen. Ze keek weer naar zijn gezicht. Ze zag een klein litteken net onder zijn linker wenkbrauw.

"Blijf je staren of geef je nog antwoord?" De zware stem klonk ongeduldig. Dit was de eerste keer dat Taylor een andere vampier dan haar vader ontmoet had.

Taylor keek snel weg en stamelde. "Ik weet niet wat ik ben."

De wenkbrauw met het litteken trok vragend omhoog.

"Ik ben Taylor." Zei Taylor met wat meer zekerheid.

"Ik ben Tyler." Zijn blauwe ogen glinsterden. Hij glimlachte naar haar. Taylor heeft nog nooit zulke witte tanden gezien. "Maar ik word graag Ty genoemd." Hij knikte naar haar.

Een andere jongen kwam aangelopen. Hij had goudblond haar en paarsblauwe ogen. Hij ging naast Ty staan.

"Dit is mijn vriend Ezra. Ez, dit is Taylor." Ezra glimlachte naar Taylor.

"Je ruikt niet naar mensenbloed." Taylor knikte terwijl haar ogen nog steeds in die van Ty bleven staren.

"Dus wat bedoelde je met, 'ik weet niet wat ik ben', als ik vragen mag?" Vroeg Ty terwijl hij Taylors blik vasthield.

"Het is een behoorlijk verhaal."

"Dat maakt niet uit." Zei Ty. "Alles om onder het jagen op konijntjes uit te komen." Zei Ty geïrriteerd terwijl hij naar Ezra keek.