Thoughts

*7*

Και ξέρεις τι;
Θα έδινα τα πάντα για μια ακόμα βραδιά μας.
Για να κοιτάξω ξανά από τόσο κοντά το γαλανό των ματιών σου και μετά από την τόση προσήλωση να παρατηρώ κάθε φορά το σκούρο γκρι γύρω από την κόρη λες και είναι η πρώτη φορά που αντικρίζω αυτή σου την ιδιαιτερότητα.

Για να πάμε μια τελευταία φορά στην παραλία λίγο πριν ξημερώσει και να συζητάμε με τις ώρες.

Για να σου χαϊδέψω ένα τελευταίο μεσημέρι τα μαλλιά και να αποκοιμηθείς στην αγκαλιά μου.

Για να βρεθώ άλλη μια φορά στριμωγμένη σε μια ξαπλώστρα μαζί σου, ανάμεσα στα χέρια σου.

Θυμάμαι..
Θυμάμαι πως ήσουν την μέρα που σε γνώρισα.
Θυμάμαι την πρώτη χειραψία μας.
Θυμάμαι το βλέμμα σου που δυστυχώς για σένα πρόδιδε πόσο ευάλωτος είσαι καταβάθος κι ας μην το δείχνεις.

Θυμάμαι που δεν μου μιλούσες τις πρώτες μέρες γιατί ντρεπόσουν παρόλο που δεν το παραδέχτηκες ποτέ.

Θυμάμαι που σου έλεγαν να μην αφήσεις κανέναν να με ακουμπήσει κι εσύ γελούσες αμήχανα.

Θυμάμαι που ενώ ήμουν σπίτι γύριζες όλες τις παραλίες για να με βρεις νομίζοντας ότι θα είμαι σε κάποια από αυτές.

Θυμάμαι την πρώτη μας βόλτα.
Θυμάμαι εκείνη την νύχτα όσο τίποτα άλλο.
Το πόσο δείλιαζα να έρθω να σε βρω. Το πόσο κόκκινη μου έλεγαν ότι ήμουν όταν προσπαθούσα να το πάρω απόφαση. Και τελικά το πόσο όμορφα με έκανες να νιώσω και πόσο τέλεια εξελίχθηκε η βραδιά.

Θυμάμαι τα χαζά θέματα που βρίσκαμε στην ίδια βόλτα επειδή βρεθήκαμε πρώτη φορά οι δυο μας και ντρεπόμασταν.
Εκείνη την νύχτα σε γνώρισα πραγματικά. Ποιος είσαι, πως νιώθεις, τι θες να κάνεις με την ζωή σου.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που ξαπλώσαμε κοιτώντας την θάλασσα και 'κοροϊδεύαμε' το ζευγάρι δίπλα μας που φασωνόταν τόση ώρα.
Θυμάμαι που πήγες να βρεις τους δικούς μου ώστε να με αφήσουν παραπάνω και να με γυρίσεις εσύ σπίτι ξημερώματα.
Θυμάμαι που τελικά δεν έγινε και αντί να μιλάς με την παρέα σου, μιλούσες μαζί μου από μηνύματα.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που μου είπες ότι σου άρεσα όταν με είδες.

Θυμάμαι ότι σε ξέχασα. Ότι μετά από όλα αυτά δεν σε έβλεπα κάπως.
Θυμάμαι που ασχολήθηκα με άλλον κι εσύ με βοηθούσες.

Θυμάμαι όμως την στιγμή που όλα ξανά γύρισαν.
Μια κίνηση, μια στιγμή, μια λέξη μας έκαναν πάλι όπως στην αρχή. Εγώ κι εσύ, εσύ κι εγώ.

Θυμάμαι το χαμόγελο που είχες όταν με κοιτούσες μπροστά σε άλλους μετά από αυτό.

Θυμάμαι τόσο άσχημα πολύ, την τελευταία φορά που βρεθήκαμε αγκαλιά.
Τι είπαμε, τι σκέφτηκα, όλες σου τις κινήσεις, όλες σου τις εκφράσεις.

Θυμάμαι την στιγμή που έφευγα και χαιρέτησα μόνο τους υπόλοιπους πιστεύοντας ότι θα σε δω ξανά σε λίγες μέρες. Εύχομαι να γνώριζα ότι ήταν η τελευταία φορά που σε είδα.