''O.A.S (Hissiz) ''

Mutlu musun ?

Gece boyunca ancak bi saat uyumuştum herhalde.Araf bana sarılı yatarken rahat uyuyamıyordum.Hayır çok huzurlu ve mutluyum ama hareket eder de onu uyandırırım diye uyuyamadım.

Güneş doğarken Araf'ın belimdeki kolundan sıyrılmaya çalışıyordum.Kolunu hafifçe kaldırıp hemen kenara kaydım.Yattığım yere kolunu koydum.

Tereddüte kalsam da en son kendimi tutamayıp yanağına buse kondurdum.Geri çekilip onu izledim.

Uyurken çok daha tatlı duruyordu.Daha sevimli.Ah ne diyorum ya.Ne duruma düştüm.

Çadırdan çıkarken güneş daha tam doğmadığı için orman serindi.Kenarda bulduğum gri hırka Araf'ındı.Onu alıp üzerime geçirdim ve çadırdan çıktım.

Bez olan kamp sandalyesine oturdum ve ormanın kokusunu içime çektim.Etrafta yeni uyanan kuşlar cıvıldıyordu.Ve yaz çiçekleri koku salmıştı.Yine de yanlız olduğum için biraz tırsıyordum.

Bugün gidiyorduk.Hatta herkes uyanınca toplanıp yola çıkıcaktık.

Güneş tepeye doğru yol alırken çadırlardan çıkan kişiler günaydın diyordu.

Babam da çıktı ve yanıma oturdu.

-"Ee hayat nasıl gidiyor anlat bakalım " derken elini dizime koydu babacan tavırla.

Babamdan bir şey gizleme gereği duymuyordum.

-"Hayat güzel gidiyor.Artık kendimi yanlız hissetmiyorum.En önemlisi de mutluyum baba.Her yeni güne yeni bi umutla uyanıyorum " dedim gülümseyerek.

-"Çok sevindim canım.Peki böyle tekrar seni gülümsetmeyi kim başardı ? " dedi cevap bekler şekilde.

Küçük çocuklar gibi kafamı yere eğdim.Ve gülümseyip

-"Araf" diye mırıldandım.

-"Ya demek öyle.Bende diyorum bu çocuğa niye böyle kanım hemen ısındı.Meğersem kızımı gülümsetip tekrar gönlünü çalmış." derken anlamlı anlamlı sırıtıyordu.

Gözlerimi büyütüp babama baktım.

-"Yok öyle bir şey.Kafanda senaryo kurma baba ya." dedim ama gülümsememe engel olamıyordum.

-"Kızım ben seni büyüttüm.Her hareketini biliyorum.Ve Araf'ın adını söylerken gözlerinin parıltısından anlıyorum " dedi ve omzumu sıvazladı.

Lanet olsun.Babam anladı ama lütfen başkası anlamasın.

-"Baba bak kimse bilmiyor.Hatta bunu sadece kendime saklıyorum." dedim ciddi ifademle.

-"Niye kızım ? " dedi kaşlarını çatıp.

-"Herkes gibi onu da kaybetmeyi göze alamam.Onun için bilmeyecek." dedim ve ayağa kalktım.

Babamın bir şey demesini beklemeden ormana doğru yürüdüm.Rastgele bi ağacın altına oturdum.Kolları uzun olan hırkayla ellerimi filan kapadım.Sadece parmaklarımın ucu gözükürken ellerimi yüzümü kapadım.

Ne yapcam ben ya.Hep böyle olmak zorunda mı gerçekten.

Bu mutluluk adam mı seçiyor acaba.Eğer öyleyse bana da uğrasın.

Oturduğum yerde çadırlar arkamda kalmıştı.Onun için yanıma gelen Araf'ı yeni fark ettim.Yere çöküp oturdu ve benim gibi sırtını ağaca yasladı.Şuan dipdibeydik ama rahatsız değildim.

-"Ne zaman uyandın ? " diye sordu.

-"Uyudun mu diye sor bence " dedim gülerek.

Bana döndü ve eliyle çenemi tutup ona bakmamı sağladı.