Past Present Future

I love exploring people's lives. How they lived in their past and present and actually to their future. I can see their future by holding their hands. Yeah. It maybe unbelievable  but it's true. I can prove you how.

⭐⭐⭐

Pinitas ko ang ilan sa mga kulay pulang rosas sa hardin na pagmamay-ari namin. Napangiti ako ng makitang masayang nagtatawanan si mama at papa habang nakikipag usap sa mga bisita. Ngayon ang araw ng kasal ni mama at papa.

"Lassie! Baby come!" Masayang pagaanyaya sa akin ni mama. Lumapit naman ako at sinalubong sila ng mainit na yakap. "How's my baby girl? Hindi ka namin maasikaso dahil sa mga bisita but don't worry mamaya ipagbe-bake ka ni papa ng favorite mo na blue berry cupcakes. You want?" Mom asked.

"Opo. Syempre si papa ang nagluto. Filled with love kaya 'yun!" Taas noong sabi ko. Nakita ko naman ang mga bisita na nagsitinginan sa gawi namin.

"Wow. Ang sweet naman ni Lassie."

"Ang swerte niyo sa baby girl niyo."

"Cute na mabait pa."

Rinig kong sabi ng mga bisita.

"Ahh,mom?"

"Yes baby?"

"If papa will bake me a cake so how about your honeymoon? Hindi matutuloy?" I asked that mom eyes get bigger.

"Lassie? How did you know that?" Mom asked.

Napabungisngis ako." Tito Cerces told me." I said.

Dahan-dahan na napatingin sa gawi ni tito Cerces ang tingin ni mom then mom glared at tito. Napangisi lang si tito at mabilis na kumaripas ng takbo.

Ganon na lang ang reaksyon ni mama at papa dahil I'm just a four year old girl. Marami na akong nalalaman because of my tito.

"About that ,baby? Maybe it would be next time. Kailangan namin ituon sayo ang atensyon namin ni papa mo because you're been elder and elder so we need to focus on you. Hmm?" Mom.

"But mom? I will be okay. Look I'm a big girl na so nothing to worry." Nakangiting sabi ko.

"But---"

"Our baby is right. She's a big girl so we can spend our time alone." Nakangising sabi ni papa.

"So ganon? Pinagtutulungan niyo na ako baby? Huh?" Tanong ni mama. Pero napahagikgik na lang ako ng tawa nang kilitiin ako ni mama at sumama pa si papa. Napuno ng tawa at hiyaw ang buong venue ng wedding.

"Mom---hahahaha---stop na po! Hahaha--I...I surrender!" I said as my hand are like I'm surrendering.

"So mama? Are we going to our honeymoon destination?" Mapaglarong tanong ni papa kay mama. Walang nagawa si mama ng gawarin siya ng halik ni papa.

Napangiti ako. Kahit pala sa simpleng mga bagay ay maaari mong mapasaya ang tulad kong tao. Sana hanggang dulo ganito. Walang problema at puro masaya. Pero ang buhay parang gulong ng sasakyan. Umiikot at hindi mo alam kung kailan ito titigil. Pero ako, hanggang hindi parin tumitigil ang gulong ng buhay ko, hindi ako titigil na nahalin at pasayahin ang mga taong mahalaga sa akin.

Kinagabihan. Hindi na ako napagbake ni papa ng cupcakes dahil gaya ng inaasahan ay natuloy sila sa pagha-honeymoon nila. Sabi ko pa nga ay gusto ko ng brother. May sinabi pa si papa pero hindi ko naintindihan dahil pabulong niya lang iyon sinabi.

Sana... Hindi na matapos ang mga masasayang sandali ng buhay...

Kahit na bata pa lang ako ay marami na ako nalalaman. Sabi nga ng iba ay cute, mabait, at matalino raw ako. Syempre compliment 'yon kaya masaya ako kapag naririnig iyon sa mga tao.

Pero sa kabilang banda, mayroong parte ng katawan ko ang nag-aalala. Hindi ko maintindihan ang sarili ko.

Hindi ko na lamang pinansin ang mga bumabagabag sa akin at doo'y mahimbing nang natulog.

Kinabukasan. Sa hindi malamang dahilan ay pansin kong lahat ng kakausapin ko sa bahay ay umiiwas sa akin. Napakatahimik nila at kung iimikin man nila ako ay bilang lang sa sampung daliri ko ang salitang lumalabas sa kanilang bibig. Ang mga mata nila ay tila kakagaling lang sa pag-iyak. Ang mga labi nila ay nanginginig na para bang may gustong sabihin.

Hindi ko na natiis ang pananahinik. Kailangan ko nang malaman ang nangyayari. Lumapit ako ay tito Cerces at doon tumabi sa kaniya.

"What's happening? The noisy house I know been so different. What happened?" Tanong ko na parabang masmatanda ako sa kausap ko. Hindi ko kasi maipaliwanag ang mabilis na pagtibok ng puso ko. Nanunuyot na rin ang labi ko at para bang ang init-init ng kapaligiran. Ang pawis ko ay hindi mapigilan sa pagtulo.

Nanatili lamang nakatingin sa sahig si tito Cerces. Ang dating jolly at masayahing tito ay ngayon ay sing tamlay ng taong nagkasakit.

"T-tito? Please tell me what's happening. Please..." I said as my lips are fluttering.

Tumingin siya sa akin. Ang malalam niyang mga mata na may bakas ng mga luha. "L-lassie.. I.. I don't know where should I start.. " Nanginginig ang mga labi ni tito. "Lassie t-they are... gone.. They will never come back, Lassie. They are in heaven now." Nanginginig siya habang sinasambit ang mga salitang iyon. Kita ko kung paano tumuko ang luha niya. Kasabay din no'n ay ang pagbagsak ng maiinit na butil ng tubig sa aking mga mata.

"P-papa...M-mama.." Sambit ko at nagpatuloy lang sa pagtulo ang aking mga luha. Naramdaman ko na lang ang bisig ni tito Cerces na yumayakap sa aking katawan. Doon ako umiyak sa balikat niya. Mga hikbing kumakawala sa aking bibig.

Lumipas ang ilang buwan. Nailibing narin ang mga labi ni mama at papa ilang linggo lang ang nakalilipas. Hanggang ngayon ay hindi parin ako makawala sa kadenang nakatali sa aking nakaraan. Bawat araw ay binabalikan ko ang mga sandaling masaya at buo pa kami. Kahit sa panaginip ay hindi ko mapigilang maalala sila.

Ngayon. Ako at si tito Cerces at ang mga ibang kamag-anak na lamang ang natitira kong pamilya. Masakit man para sa akin ay kailangan kong tanggapin. That at the age of four my parents lost...

Hindi ko namalayan na tumutuko na ang mga luha ko. Yakap yakap ko ang litrato namin ni mama at papa. Miss na miss ko na sila. Araw-araw ito lang ang alaalang palagi kong binabalik-balikan.

Ako si Lassie Concepcion. I can live on your past, present,and future. And I'm a  time traveler.