ตอนนี้เวน่อมกำลังสงสัยอะไรบางอย่าง ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเอาหรือเปล่าว่า เวลาจะไปไหนไกลๆในวันหยุดยาวของเขากับคนตัวเล็ก มันมักจะมีความบังเอิญแบบแปลกๆยกตัวอย่างเช่นตอนนี้เขาอยู่ที่นิวซีแลนด์ แน่นอนว่าคนอย่างเวน่อม คลีม ทาเคิร์นไม่เคยเที่ยวแบบพวกสวนสนุกหรือทะเลแน่นอน อย่างเขามันต้องท้าทาย ปีนเขา เดินป่า อย่างตอนนี้เขาก็อยู่ในที่พักที่เขาจองไว้ แต่ไอ้บ้านหลังข้างๆเนี่ยสิคือประเด็นสำคัญ
เวน่อมจำได้ตั้งแต่เข้ามาเขาเห็นรถยนต์คันหนึ่งมันคุ้นตาอย่างน่าประหลาด แต่เขาก็เก็บความสงสัยไว้ในใจคนเดียว จนมาถึงบ้านพักที่จองเอาไว้เอ็ดดี้สะกิดให้เขามองไปที่บ้านหลังข้างๆ ทางด้านขวามือ เขาเห็นกระเป๋าลายทหารที่คิดว่ามันคุ้นตามากๆวางอยู่หน้าบ้านพัก แต่เขาก็ไม่อยากจะคิดอะไรมากเลยปัดมันทิ้งไปซะ
จนมาถึงตอนนี้เวน่อมได้คำตอบแล้วว่าไอ้ความสงสัยทั้งหมดของเขามันคือเรื่องจริง เพราะตอนนี้เขากำลังนั่งโต๊ะร่วมกับไอ้เจ้าของบ้านข้างๆ ใบหน้าที่คุ้นตานั้นทำเขาหงุดหงิด แถมรอยยิ้มยั่วอวัยวะเบื้องล่างนั้นอีก
"เป็นอะไรเวน่อม อาหารไม่ถูกปากหรือไง?" อีกฝ่ายถามเขาที่นั่งหน้าบูดมาตั้งแต่ทางนั้นขอมานั่งร่วมโต๊ะด้วย เจ้าออนเอ็ซท์ที่นั่งอยู่ข้างๆเอ็ดดี้ก็ดูไม่สบอารมณ์พอๆกันกับพ่อของมัน
"อาหารอร่อย แต่บรรยายกาศแม่งโคตรแย่" เขาตอบ
"เวน.." เอ็ดดี้เกาะแขนเขาเป็นสัญญาณห้ามศึกและให้เขาสงบลง
"ไม่เอาน่า ก็แค่เรื่อง 'บังเอิญ' เองที่นายมาเจอฉัน"
"หุปปากแกสักที ไรออท ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน"
ไรออทเพียงแค่หัวเราะในลำคอก่อนจะกลับไปสนใจอาหารตรงหน้าของตนต่อ เวน่อมไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมาเที่ยวที่เดียวกันกับเขาแบบนี้และนี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ แล้วยิ่งมากับคู่หมั้นอย่างคาร์ตัล เดรคนี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ นี่มันความตั้งใจชัดๆ
YOU ARE READING
นายทหารหนุ่ม กับ คุณนักข่าว
Short Storyสนองนี๊ดตัวเองและเพื่อนๆในทวิตที่อยากอ่านเวน่อมแบบเป็นคน เราก็ต้องการเหมือนกัน 5555555555555. •คานทองน้อย• นามว่า เอ็กซ์
