Once, Again, Always (published under PHR March 30, 2016)

Chapter 14

"SALAMAT SA pagpunta, Miss Elaine," wika sa kanya ng secretary ng SGBA na si Miss Chen. "Blockbuster ka, Ineng."

Tumawa si Elaine. Napakarami kasing nagtanong sa kanya. Inabot na tuloy sila ng alas-sais bago natapos ang open forum. "Masaya po ako na kahit papaano ay nakatulong ako."

Ngumiti si Mrs. Chen. "'Punta ka sa induction ball namin, ha? Para mai-award naman sa inyo nina Colonel ang plaque of appreciation."

"Induction ball, ho?" Hindi akalain ni Elaine na mayroon pang ganoong drama ang mga ito.

"Oo, sa Thursday. Manunumpa kami na mga bagong set ng officers. Although formality na lang 'yon kasi dapat last month pa iyon noong bago kami nag-take-over. Na-postpone lang kasi dahil maraming nag-out of the country na members."

"Titingnan ko po."

"Ano'ng titingnan mo? Pupunta ka," wika ni Red na biglang sumulpot sa tabi niya.

Ngumiti si Mrs Chen. "Tama, Red, huwag kang titigil hanggang hindi bumigay ang magandang dalagang ito. No pun intended, of course." Binuntutan nito iyon ng halakhak.

Ramdam ni Elaine na nag-init ang pisngi niya pero nakitawa siya para itago ang nararamdaman niya.

"Ano, tara na?" wika ni Red.

"Kung hindi ka na busy," aniya. Napangiwi si Elaine nang gumuhit ang kidlat na sinundan ng isang napakalakas na kulog. Mukhang uulan pa yata. Kung sabagay, kanina pa makulimlim ang panahon.

"Sila na ang bahala dito," wika ni Red. "Alis na tayo bago pa bumuhos ang ulan."

"Oo nga," aniya. Iyon ang inaalala niya. Nasa sampung kilometro din kasi ang layo ng Sitio Guho mula sa sentro ng bayan. At kailangan pa siyang ihatid ni Red sa kanila sa San Quintin. Kinuha na ni Elaine ang mga gamit niya.

"Umaambon na," wika ni Red. "May payong ka ba?"

Umiling si Elaine. Nakalimutan niyang magdala. "Ambon lang naman," aniya. Pero sa sandaling namutawi iyon mula sa bibig niya ay lumakas na ang patak ng ulan sa bubungan ng covered court kung saan sila naroon. At hindi ganoon kalapit ang kinapaparadahan ng pick-up ni Red.

"Sino po'ng may extra na payong?" tanong ni Red sa mga kasamahan nito.

"'Eto, Red," wika ng isang ginang na hindi na maalala ni Elaine kung ano ang pangalan. "Medyo maliit nga lang."

Three-folds iyon. Bulaklakin na orange.

"Paano po kayo?"

"Tatawagan ko na lang ang driver ko," anito. "May isa pang payong doon."

Nang makapagpasalamat ay nagpaalam na rin sila. Si Red na ang nagbukas ng payong. "Let's go," anito.

Napangiti si Elaine sa hitsura ni Red. Bukod kasi sa bulaklakin, napapalibutan pa ng ruffles ang payong.

"Bakit?" tanong nito.

"Bagay na bagay sa 'yo ang payong."

Tiningala ni Red ang payong bago tumingin sa kanya. "He-he," exaggerated na tawa nito. "Hindi kita pasukubin d'yan, eh."

Lumabi si Elaine. "Para namang matitiis mo ako."

"Huwag mong pinapahaba 'yang nguso mo, binibini. Mahipan 'yan ng hangin, sige ka.."