Het Zwarte Schaap Van De Familie

Proloog

Er was eens in een land hier ver vandaan een jonge vrouw die erachter kwam dat ze zwanger was. De toekomstige vader was op de vlucht geslagen toen de jonge vrouw had verteld dat ze zwanger was. Na een paar maand was de shock bij de toekomstige vader weg en kwam hij dus weer terug bij de jonge vrouw. Het was 'de tijd' van de zwangerschap. Daarmee bedoel ik dus dat ze door de echo erachter kwamen of ze een jongen of een meisje kregen. De man wou een zoon en de vrouw een dochter. Nadat ze de echo achter de rug hadden. Kwam de man glimlachend de kamer uit lopen. Waarschijnlijk is het nu al duidelijk wat de zuster had gezegd namelijk.

'U krijgt een zoon!' riep de zuster enthousiast. De moeder was teleurgesteld, maar dat was gauw weer over, want voor de rest was het kindje gezond.

Een paar maanden later werd dezelfde vrouw krijsend het ziekenhuis binnen gebracht. Het kindje was opkomst.

* Een paar gebroken ribben later*

'Is dit de vader?' riep de arts over het gekrijs heen van de gloednieuwe baby. De man knikte. 'Dan mag u nu de navelstreng doorknippen als u dat durft.' De arts gaf de schaar aan de man. De man knipte heel snel de navelstreng af en ging gauw weer uit de ruimte. Hij kon niet tegen al dat gekrijs en het bloed. Snel pakte hij zijn auto sleutels en reed terug naar huis. Hij stuurde een taxi om zijn vrouw op te halen met hun pasgeboren zoon.

'Mijn kindje, mijn kindje mag ik hem vasthouden?' vroeg de gloednieuwe moeder. ' Maar natuurlijk' reageerde de arts. ' Maar misschien moet u er voor de volgende keer op letten wat u zegt. Want ziet u een mannelijk geslachtsdeel? Dacht het niet.' De vrouw keek vol ongeloof naar de arts en stamelde ' Maar...maar...maar de zuster.' De arts liet de moeder even alleen met de baby.

'Je vader zal heel teleurgesteld zijn.' zei de moeder tegen de baby. 'Daarom verander ik jou in een jongen tot de puberteit.'

Zo gezegd zo gedaan.

Ze wikkelde de baby snel om in doeken zodat je alleen haar gezicht nog kon zien. Nerveus maakte ze haar voordeur open.

'Ik ben thuis!' schreeuwde ze. Door de geluidsverheffing in haar stem schrok het kleine meisje en begon ze te huilen. De vader liep razend snel de trap af met een grijns op zijn gezicht. 'Ooh! Daar is mijn gloednieuwe zoon!' De moeder slikte even. 'Euhm... Ja... Daar wou ik nog met je over praten...' zei ze schaapachtig. De man wuifde het met zijn hand weg. 'Niet nu mens.' zei hij. 'Heb je hem al een naam gegeven?' De vrouw slikte snel. 'Euhm...Ja daar wou ik het dus over hebben...' Ze werd al gauw onderbroken door de man. 'Ik dacht aan de naam Daniël of misschien Floyd, maar ik vind Alex ook een mooie naam. Ooh en Kyan.' De vrouw dacht even na over hoe ze de volgende zin zou verwoorden. 'Uuhm ja dat zijn hele mooie namen ja, maar waar ik het dus eigenlijk over wou hebben...' Helaas werd ze weer onderbroken. 'Ach mens het is toch niet zo moeilijk om een naam te kiezen! Ik noem hem Daniël. Punt uit.' De hersenen van de vrouw begonnen snel te werken. 'Oke als hij wil dat ze Daniël heet kan ik haar naam later nog veranderen in Daniëlle.' De man was in de wolken van zijn nieuwe zoon.

Door de jaren heen werd Daniëlle opgevoed als een echte jongen en ging onder de naam van Daniël.