○3○

231 23 3
                                    

✴İYİ OKUMALAR✴

Yazarın Anlatımından:

Bekliyordu...
İçinde ki saf öfke ile neredeyse aynı olan ancak tek bir farkla içinde saf masumluğu saklayan küçük bedeni bekliyordu.

Oturduğu koltukta sıralı ağaçlara bakarken, elini de ritmik bir şekilde koltuğun eskitme tahtadan olan döşeme süslerine vuruyordu.

Beyninin içinde dönen şeylerin aksine iyi düşünceler ile dolu kalbini hiç dinlemiyordu.
Babasına olan kızgınlığını hiç bir suçu olmayan YeonJi'den çıkaracaktı ve çok geçte olsa sonunda pişman olacaktı.

Pişmanlığı hiç bir şeye fayda etmese de, kırılan o minik kalbi onarmasına yetmese de, onu daha kazanamadan kaybettiği için deliler gibi kendine kızsa da sonunda her şey daha güzel olacaktı.

"Efendim..Bay Min ve küçük hanım geldiler."

Taehyung oturduğu yerde doğrularak arkasına döndüğünde Yoongi'yi ve yanında ki kardeşini görmüştü.
Yüzü gülüyordu, aynı abisi gibi gülüyordu.

Taehyung sahte bir gülüşle ayağa kalkmış ve önlerine gelerek tam YeonJi'nin önünde eğilmişti.

"Hoş geldin YeonJi."

Küçük kızın salık saçlarını okşadıktan sonra elini yumuşak yanağına koyarak hafifçe okşamıştı.

"M-merhaba...abi.."

Taehyung ayağa kalkarak Yoongi'ye bakmıştı.
Her zaman olduğu gibi yine onu bir bakışından anlamıştı.

"Onu odasına götürüyorum Bay Kim...başka bir isteğiniz var mı?"

Taehyung bakışlarını ona beklenti ile bakan kız kardeşine çevirmişti.
Bakışları aynı günler önce babasına baktığı gibiydi.
Beklenti dolu...

"Akşam yemeğine doğru onu yanıma getir Yoongi...birbirimizi daha iyi tanımalıyız."

Yoongi derin bir nefes vererek başını sallamıştı. Küçük kızı tekrardan elinden tutarak Taehyung'un odasının karşısında olan odaya götürmüştü.
Kapıyı açıp YeonJi'yi içeriye sokmuş ve kendisi de girerek bavulunu yatağın üzerine koymuştu.

"Evet, YeonJi...burası senin odan. Artık bu evde kalacaksın. Abin ile birlikte."

YeonJi heyecan dolu bir şekilde karşısında ki adama dönmüş ve aynı heyecanla konuşmuştu.

"A-anne...babam, var mı?"

Yoongi, YeonJi'nin bu soruyu Taehyung'un yanında sormadığı için şanslı olduğunu düşünüyordu.
Eğer ona bu soruyu sorsaydı şu an korkudan ya da başka duyguların yoğunluğu yüzünden şok geçiriyor olurdu.

†Little Luck† |KİM TAEHYUNG| ✓Where stories live. Discover now