*Prologue*
"Skyler could you please call my son upstair? Para makakain na tayo" sabi sa akin ni Mrs. Faulkerson
"P-per.." di ko na natuloy ang sasabihin ko ng bigla niya itong pinutol
"Skyler wag kanang mahiya he's my son at malapit na kayong magpak...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Ranz Xavier and Ford Hendrew on the picture
*******************************************
Skyler Wind Caeffar P.O.V.
Tulala parin akong nakaupo sa damohan at lahat ng tao ay nakatingin parin at nagbubulungan sa akin. It feels hurt na pinapahiya ka lalo na at asawa mo pa ang gumagawa nito.
"Fuck! Sky what happened? " Kaagad akong pinatayo ni Ford at niyakap ako.
Like his protecting me to the people who's here.
Naramdaman ko na tiningnan nya ako at patuloy parin sa pag agus ang mga luha ko sa aking pisngi.
Gusto kong sabihin sa kanya na gusto ko ng umalis dito pero wala akong boses. Parang may bumabara sa aking lalamunan.
"Let's go" Sabi ni Ford at pinalayo nya ako sa mga taong nandun.
Rinig ko ang mga masasakit na bulongan nila saakin na parang lahat ng sinsabi nila ay talagang yun ang nakikita nila saakin.
"F*ck! Nasaan ba si Xavier? He's your husband right? But where is he? Tita Hiede should know this" Sabi nya at bubunutin sana ang kanyang telepono pero bago nya yun nakuha ay kaagad ko syang pinigilan.
Iniangat ko ang aking ulo para makita ko ang kanyang mukha.
"Ford please don't tell it. Wag mo ito sabihin kay ma'am Hiede, i-im begging you, to please don't tell her" Sabi ko habang patuloy parin bumubuhos ang luha sa aking mata.
Tinitigan nya ako at nakikita ko sa kanyang mata ang poot at galit. Yumuko naman ako at pinunasan ang aking luha. This tear, pinapakita na naman nya na mahina ako. Nagulat ako ng hawakan nya ang aking kamay.
"Fine, I won't tell it to Tita. I won't tell how Xavier being asshole to you " tumulo na naman ang luha ko.
"Thank you Ford. Thank you"
" Halika na at iuuwi na kita " he said at pumunta na kami sa parking lot.
Wala akong lakas na mag lakad kaya ang pag hihila nya ang nagbibigay ng pwersa saakin para makalakad ako. Nang nasa parking lot na kami ay naramdaman ko ang pag hinto niya kaya napatingin ako sa kay Ford at tiningnan ko rin ang direksyon kung saan sya nakatingin and I saw Xavier standing in Ford's car.
"Give him uuwi na kami "sabi ni Xavier at aakmang lalapitan ako pero hinarangan sya ni Ford.
" No, ako na mag hahatid sa kanya " sabi ni Ford, and Xavier jaw clench
"He's my wife, I'm his husband, kaya ako ng hahatid sa kanya"
"But you don't treat him as your wife, so back off ako na mag hahatid sa kanya" Sabi ni Ford.
Kumuyom na ang mga kamao ni Xavier sa sinabi ni Ford, nagtitigan sila ng ilang minuto. Kitang-kita sa mata ni Ford ang galit while Xavier eyes is cold.
"F-Ford o-okay na ako, s-sasama na ako sa kanya" Pag papaalam ko sa kanya.
"But-"
"Ayos lang ako, sasama na lang ako kay Xavier total pareho naman kami ng uuwiang bahay" I smile sweetly but my tears are keep in falling.
Lumapit ako kay Xavier. Nauna naman syang naglakad papunta sa kotse nya, liningon ko si Ford at nginitian ito.
"Thank you" sabi ko dito at tuluyan na akong umalis.
Sumakay na ako sa kotse nito at pinaandar na nya ito. Buong byahe kaming tahimik at walang nag salita. Pagod na ako.
" Didn't I told you to stay away from him? Bat lumalapit kapa dun? "Basag nya sa katahimikan.
But instead I reply him ay nanahimik na ako. I'm too tired to talk to him. Mag papahinga muna ako at ibubuhos muna ang sakit.
Nang sa wakas ay nakarating na kami sa bahay ay kaagad akong bumaba ng kotse at pumasok sa mansion. Narinig ko naman ang pag sara ng pinto sa kotse. Nagulat ako ng biglang may humila sa braso ko dahilan ng pag hinto ko.
" I'm talking to you but your not listening. F*ck! You really a Faggot "he said.
" Xavier, please wag muna ngayon pagod ako "hinila ko pabalik ang braso ko at tuluyan ng pumasok sa mansion.
I'm tired physically and emotionally pagod na ako sa lahat but that doesn't mean I give up. I just need to rest but no give up.
