She is back

||Αισθήματα||

Ξύπνησα κάπως κακόκεφη μετά από αυτά που είχα δει το χτεσινό βράδυ.
Κατέβηκα κάτω και έφτιαξα πρωινό εφόσων οι υπόλοιποι δεν είχαν ξυπνήσει ακόμα. Έκατσα και το έφαγα σκεφτόμενη.

Πώς γίνεται αυτός να είναι ο «εκλεκτός» για την προφητεία της Πυθείας;! Και πώς γίνεται να μην το ξέρει.. Και αν το ξέρει;!
Τόσα πολλά αναπάντητα ερωτήματα.

Δεν θα τους αναφέρω κάτι ακόμα. Θέλω να είμαι σίγουρη. Εξάλλου μπορεί να ήταν απλά ένα όνειρο, λες και τα οράματα δεν είναι ένα από τις ιδιότητες μου.. Μου ξέφιγε ένα γελάκι και σίγουρα αν με έβλεπε κάποιος θα του φαινόταν περιέργο. Δεν κρίβω το γεγονός ότι είμαι εγωκεντρική και σίγουρα δεν μπορώ να αποκαλεστώ μετριόφρων. Τόσες χιλιάδες χρόνια ζω..λίγη αυτοπεποίθηση την έχω αποκτήσει.

Πήγα στο δωμάτιο μου και ντύθηκα. Όταν κατέβηκα κάτω ξανά, τους βρήκα όλους εκεί.

"Καλημέρα." είπα όσο πιο χαροπά μπορούσα. Η διαθεσή μου όντως είχε φτιάξει λίγο, παρά όλα αυτά.

"Καλημέρα!" μου είπαν όλοι και κάθισα μαζί τους.

"Έσύ έφτιαξες πρωινό;" με ρώτησε η Εκάλη και έγνεψα.

"Ξύπνησα πιο νωρίς και πεινούσα..Λοιπόν..Τσίκο. Πάμε;" ρώτησα ανυπόμονα. Πρέπει να ερευνήσω το όραμα μου και το σχολείο είναι το καλύτερο μέρος που μπορώ να ξεκινήσω.

"Αμέ." είπε και πήρε μία γκρι ζακέτα από την διπλανή του καρέκλα. «Πιάσε μία τα κλειδιά»

Πήρα τα κλειδιά του αυτοκινήτου, γιατί ήταν πιο κοντά σε εμένα και αφού τους χαιρετήσαμε βγήκαμε από το σπίτι. Μπήκαμε στο αμάξι και έβαλε το αγαπημενο μου σταθμό στο ράδιο.

"Τι έχουμε πρώτη ώρα;" ρώτησα για να ξεκινήσω συζήτηση, αν και το μυαλό μου ήταν λιγο αλλού.

"Ιστορία.." Είπε με μία στεναχωρημένη και βαριεστημένη έκφραση.

"Σκληρό.." είπα γελόντας.

"Ουάου, έχεις εκσυχρονιστεί με τις λεξεις και τις εκφράσεις, δεν νομίζεις;" Με ρώτησε γελόντας και γέλασα και εγώ.

"Πάντα ήμουν μπροστά για την εποχή μου.." είπα περίφανη στα αστεία, αλλά προφανώς και ήμουν. Εκείνος απλά γέλασε δυνατά και επέτρεξε αστεία τα μάτια του.

Φτάσαμε στο σχολείο και πάρκαρε στην συνιθισμένη του θέση.

Βγήκα έξω πέρνοντας την τσάντα μου από το πορπαγκάζ και αρχίσαμε να περπατάμε προς την παρέα του.