Magkabila man ang aming mundo. Hindi man kami magkasama tulad ng ibang mag jowa. Hindi man kami nagkikita Bente-kwatro oras. Hindi man namin masilayan ang bawat ngiti na ang dahilan ay ang isa't isa. Hindi man namin magawa ang mga normal na bagay na ginagawa ng lahat.
Mahirap.
Mahirap pero kaya naman namin.
Biglang tumunog ang aking telepeno.
"Hello?" Aniya ng nasa kabilang linya. "Sino ito?" Tanong ko ng malumanay.
"Hija, nanay ito ni Mark, hijaa..." sabi niya ng parang nanhihina. Kinabahan naman ako.
"Hija..." ngunit hindi niya maituloy ang sinasabi niya.
"Wala na siya"
Pag karinig ko ng kaniyang sinabi parang gumuho ang aking mundo. Unti unting nadudurog ang aking puso hindi ko na alam kong anong gagawin ng kusang mag sipatak ang aking mga luha.
Salo salo ang aking nararamdaman. Sakit. Lungkot at ang pag Wasak ng aking puso. Hindi ko ito kaya. Hindi ko ito kayang tanggapin.
Bakit? Bakit? Bakit?
Wala na siya. Wala na ang nag iisang taong nag papasaya sa akin. Wala na siya.
Wala na ang aking tadhana.
*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_
Hiii Loveliieeesss! Hehe! Sooo... This is my second story so I'm excited to share with you guys this heart-breaking storryy! Naahh! I'm sorry if ma didis-appoint ko kayo sa mga grammatical errors and typos. Peaceee! Kase 12 years old palang po ako and I'm only at 6th grade.
Loveelloootttsss❤️
Disclaimer:
All rights reserved.
ESTÁS LEYENDO
The Distance
Teen FictionHey guys! So It's Marcelle Asuncion and welcome to my Lossophies. I am a 12-year old writer and please support my story❣️Follow me to be part of the #Lossophians This is a tragic story, a product of my own ideas and thoughts. Plagiarism is a crime s...
