A L O N E.

▫️01▫️

Μπορείς να πεις πως ήταν το τρίτο, [...] όχι το πέμπτο τσιγάρο στην σειρά που είχε στρίψει.

Το πέμπτο τσιγάρο που εντός ολίγον λεπτών θα είχε την ίδια κατάληξη με τα προηγούμενα.

Πεταμένο όπως κι' όπως στο ξύλινο δάπεδο του δωματίου του.

Κι' αν απόρησες γιατί ξύλινο; Γιατί ο χαρακτήρας μας αγαπάει πολύ έως και σε υπερβολικό βαθμό, την ησυχία.

Μέσα σε εκείνους τους τέσσερις τοίχους, προσπαθεί να ξεχαστεί, να ξεφύγει από όλο το χάος του έξω κόσμου.

Και με ένα σύρσιμο του ξύλινου πατώματος που τόσο λατρεύει να στολίζει με γόπες, υπολείμματα χόρτου, σύριγγες και τα συναφή, θα προετοιμαστεί για την έφοδο του κολλητού του μάλλον, του μονού ανθρώπου που του απέμεινε - βασικά, γράψε λάθος και συμπλήρωσε, του μονού ανθρώπου που του απέμεινε και τον στηρίζει -

Σε όλα εκτός από ένα,

Οχι, εκτός από δύο βασικά.

Τα ναρκωτικά και τους αγώνες δρόμου.

Όμως ακόμα και αν με τις καθημερινές εφοδους στο δωμάτιο του, συνέχιζε να του παίρνει το μοναδικό πράγμα που τον ηρεμουσε.

Ακόμα και αν του πετούσε την ηρωίνη από το μπαλκόνι και ανεξάρτητα από τους διαρκείς καβγάδες τους, δεν το έβαζε κάτω.

Δεν μπορούσε να αποχωριστεί αυτό το νέκταρ που σαν θείο δώρο τον βγάζει από τους εφιάλτες του.

Κι' ας ξέρει πως τον καταστρέφει, κι' ας ξέρει πως κάποια στιγμή αυτό το υποτιθέμενο δώρο, θα είναι η αιτία του θανάτου του.

Γιατί; Γιατί ξέρει πως χωρίς αυτό θα τρελαθεί. Θα ζει το ίδιο περιστατικό ξανά και ξανά, χωρίς σταματημό.

Γεγονός που θα τον σπάσει - περισσότερο -

Και αντε μετά να επιδιορθωσεις κάτι που δεν φτιάχνει.

Έκλεισε τα μάτια του και έγειρε το κεφάλι του προς τα πίσω, μέχρι να ακουμπήσει το προσκέφαλο του κρεβατιού του, ενώ ένα πλατύ χαμόγελο στόλισε το πρόσωπο του.

Το απολάμβανε.

Ίσως και περισσότερο απ' όσο 'έπρεπε'.

Τον γέμιζε όταν κανένας άλλος δεν μπορούσε.

Ένιωθε πως τον καταλάβαινε όπως τα αδέρφια νιώθουν και συμβουλεύουν το ένα τ' άλλο.

Ήταν λες και κάθε φορά που έβαζε αυτό το πουστικο στο στόμα του, βρισκόταν σε μια συνεδρία.