-this chapter is too short
*After 5 Years*
Rhean P.O.V
Nakaupo ako sa harap ng puntod nya
"Ayos Ka Lang Ba Dyan?...Bakit Ka pa kasi humarang...Ako dapat yung mamatay...hndi ikaw"
Napaluha Ulit ako
kuya i miss you...Sabi mo sasamahan ka pa nmin ni momshie na makita yung crush mong si IU...Sana Tahimik ka na dyan...Lagi kang malusog
nang may naramdaman akong yumakap sa likuran ko
"momshie"
"okay lng yan anak...Alam kong masaya na yung kuya alex mo..Masaya din yun kasi nakikita ka nyang buhay pa..Ayaw na ayaw nya na nakikita kang malungkot...Sige ka magagalit sayo yun..ang huli nyang habilin saakin alagaan kita at lagi tayong malusog dalawa.."
Niyakap ko si momshie dahil kahit hndi sya umiiyak ramdam ko yung lungkot nya
"kanina ka pa hinahanap ng asawa mo at ang mga apo gusto ko ng makita"
Napatawa nmn ako,Tumayo ako galing sa pagkakaupo
kuya alm kong makasaya ka kasi nakikita mo din akong masaya...Promise hndi na ako iiyak sa harap ng puntod mo
-----
"hubby!sabi ko sayo dba!wag ka munang mag lakad!d pa gaanong maayos yung tuhod mo!"
pagkadating ko kasi sa bahay nakita ko syang papalapit saakin habang hawak nya yung saklay
pero wala syang sagot niyakap nya lng ako
"nasaan yung mga bata?"
"nandun sa lola nila"
Hinahaplos ko yung buhok nya dahil dun lang sya nakakatulog,kagabi kasi nag puyat tong lalaking to ehh
Kristian?bigla syang sumagi sa isip ko..kung hndi nyo pa alam at hndi pa sinasabi ni author...Nakakulong sya
Nakita ko ngang nakatulog tong si hubby kaya pinahiga ko sya kama nmin pero ayaw nya bumitaw sa pag kakayakap nya saakin,Kaya pati ako napahiga na din
"i love you wife,and my son's and daughter...Wag nyo na akong iwan"
napangiti ako sa knya at hinalikan sya sa labi
"yes my hubby"
The End
