Without You |

Unexpected

Nedensiz yere acıyan canınızı hissetmeye çalıştınız mı hiç?
Ben çalıştım.

Artık inancımı yitirdiğim her şeye inat yapmaya devam ettiğim alışkanlık seviyelerim giderek artarken tek düşündüğüm şeyin aslında "ne zaman bitecek" olması da benim sefilliğimi yansıtır derece aslında. İnandığım ya da inanmadığım her yolu denediğimde, taşları yerine koyduğumda bana kalan tek duygunun çaresizlik olması da nedense şaşırtıcı değil artık, en azından benim için.

Ne kadar çok istemiştim aslında bendeki hayalinin katili olmayı,

Belki tek bir kurşunla

Belki bileklerine bırakacağım kırmızı bir lekeyle,

Belki de ahşap bir sandalyede..

Ama yapamadım, yapabildiğim tek şey sessiz çığlıklarıma tek bir kurşun sıkmaktı

O da bana geldi sevgilim,

Seni öldürmeye kıyamadığım o kurşunu kendime sıktım

Çünkü sen öyle güzeldin ki

Çünkü sen öyle sessizdin ki

Çünkü sen cennetinde öyle güzel duruyordun ki

Kıyamamıştım..

Kıyamıyorum da sana, cennetine, gülüşüne

Kendimi heba ediyorum her gece

Aslında biliyor musun sevgilim?

Ben her gece kendime bir kurşun sıkıyorum

Her gece hayalinle kendimi öldürüyorum

Her gece kafama dayadığım o tabancadan kalbime gelen kurşunla

Kendimi öldürüyorum sırf sen ölme diye

Kendimi öldürüyorum sırf sana dokunmasınlar diye

Ve sevgilim

Kendimi öldürüyorum sırf sana kıymasınlar diye

Özür dilerim

Özür dilerim

Özür dilerim bu sefer çok ileriye gittim

Üzmek istemedim seni bu cümlelerin okyanusları aşmayacağını bile bile

Yine kıyamadım sana

Yine dayanamadım sevdiğim kırılmana

Duymayacağını bile bile çığlıklar içinde yazıyorum da bu satırları

Etimden et gidiyor da

Ruhum bedenimden kopuyor da

Kanım damarlarımdan çekiliyor da

Sen benden gitmiyorsun be

Gitmiyorsun da

Orada durduğunu da söyleyemem

Sahi neredesin sen?

Gecelerimi soluk soluğa

Kabuslarımı çığlık çığlığa

Yalnızlığımı bağıra çağıra

Odama bıraktım da her gece

Seni bırakamadım..

Bırakamadım seni

Ya da

İtiraf etmeliyim

Bırakmak da istemedim

Canını almayı aklıma koydum da

Kendi canıma kıyabildim

Uzun zaman önce hayallerimde

Gözlerimiz buluştuğunda

Nefesini nefesime verdiğinde

Avuçlarıma gezegenleri bıraktığında

Verdiğim sözü hatırlıyor musun?

Ne güçlüyüm onu tutabilecek kadar

Ne de kendimdeyim artık

Onu hatırlayabilecek kadar..

~~~~~~~~~~~~~~

Seisa'nın attığı sessiz çığlıklara
Yenisini eklerken bugün
Her zamankinden güçsüzdüm

271218 - Seisa