"ပစ္လိုက္.....minေလး......''
ဟန္႔တားေနဟန္နဲ႔ ေခါင္းခါျပေနတဲ့ အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္ကို တည့္မတ္စြာခ်ိန္ထားတဲ့ ေသနတ္တစ္လက္ေၾကာင့္ ေၾကာက္ရြံေနပံုရ၏
တည္ၿငိမ္ပံု မရေတာ့တဲ့ ထိုအမ်ိဳးသားက
အံျသမႈ့ေၾကာင့္ စကားစပင္ထြက္မလာခဲ့...
လူႏွစ္ေယာက္ မ်က္ရည္က်ေနေပမယ့္ တစ္ေယာက္ေသာသူက ေပ်ာ္ရႊင္ေနဟႏ္ျဖင့္
တစ္စံုတစ္ခုကို လွံု႔ေဆာ္ေန၏
"ရတယ္...... ပစ္လိုက္minေလး.....သူက Arjushiတို႔ကို ခြဲဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာ.....''
တုန္ရီေနတဲ့ လက္ကို ကိုင္ရင္း ကပ္တိုးေလးေျပာလိုက္တယ္....
"သူ႔ကိုသတ္လိုက္ minေလး......''
"ေခ်ာက္........''
ခလုပ္ႏွိပ္အၿပီး ေသးငယ္တဲ့အသံက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခန္းတြင္း အတိုင္းသားၾကားခဲ့ရတယ္....
ေခြက်သြားတဲ့ေကာင္ေလးက တ႐ွံု႔႐ွံု႔ငိုေနတယ္...
ထိုနည္းတူ ခံုေပၚ ႀကိဳးျခည္ခံထားရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကလည္း ငိုေနခဲ့တယ္..
"အဆင္ေျပတယ္ minေလး....မင္းေတာ္တယ္.... တာဝန္ေက်တယ္......''
ထိုေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကို ဆြဲေမာ့ေစၿပီး စြဲမက္တဲ့အနမ္းကို ဆုအျဖစ္ ေပးခဲ့တယ္....
ပင္ပန္းသြားမွာေပါ့...
အေဖအရင္းကို သားတစ္ေယာက္ သတ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တာ....
"အရမ္းခ်စ္တယ္...... minေလ.း.....''
"ကြၽန္ေတာ္ေရာပဲ........''
"ဒါဆို အခန္းထဲမွာ သြားေစာင့္ ေန Arjushiလာခဲ့မယ္.....''
စကားနားေထာင္တဲ့ ထိုေကာင္ေလးက တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ထြက္သြားခဲ့တယ္....
ထို ပံုရိပ္ေလးအၿပီး....သူ႔မ်က္ႏွာ ခက္ထန္တဲ့အသြင္ျဖင့္
သူျပံဳးလိုက္တယ္....
တကယ္ကို စြဲမက္စရာေကာင္းတဲ့အျပံဳး...
ေနာက္ေတာ့ က်ယ္ေလာင္စြာ ရီေနခဲ့တယ္....
"ဘယ္လိုလုပ္မလဲ hyung? Hyungရဲ႕သားက hyungကိုျပန္သတ္ဖို႔ လုပ္ေနၿပီ..... ''
"...........''
"ကြၽန္ေတာ္ မမွားပါဘူးေနာ္.....''
"ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ hyungလည္း ကြၽန္ေတာ့ကို ဒီတိုင္းပဲ လုပ္ခဲ့တာေနာ္.....''
