I hope - One direction [ Afgelopen ]

6. Amy Jasmijn Spot

Een paar dagen later:

 Dagen gaan voorbij. Elke dag wacht ik totdat Jos mij komt ophalen maar hij komt niet. Ze hebben niet aangeven dat ik vermist ben. Ik weet het omdat ik soms in de stad loop maar wel bedekt zodat niemand mij gezicht kan zien. Zie je wel ze missen mij niet. Zou Jos mij missen? Zou hij al op zoek zijn? Ik kijk naar de tijdschrift waar de vijf jongens in staan. Eén jongen lijkt heel veel op mijn broer Jos. Zou ik een anonieme brief schrijven naar die jongen.  Maar hoe moet dat? Waar heen moet ik de brief schrijven zodat Jos het kan lezen. Ik pak mijn notitie boek en een pen. Ik begin te schrijven. 

 Lieve Jos, 

 Allereerst ik ben kwaad op je omdat je mij nog niet ben wezen zoeken. Ik heb dagen gewacht tot dat jij mij kwam halen. Nu ben ik weg uit dat huis. Als jij mijn brief hebt ontvangen dan weet je misschien wel waar ik ben. Herinner jij je nog die ene plekje bij de rotsen en het water in het bos? Daar ben ik. Ik hoop elke dag tot dat jij mij komt ophalen. Ik wil gelukkig leven en ik wil ervoor vechten samen met jouw.  Ik weet niet waar je nu bent of wat je doet. Zoals je ziet stuur ik een foto mee van jouw en van een poster in een tijdschrift. Die jongen lijkt erg veel op jouw en ik hoop dat jij het bent die jongen met bruine haar. Ik stuur deze brief en ik hoop dat je het leest en mij komt opzoeken. Het doet mij deugt. Ik mis je. Ik mis je stem, je lach en hoe jij bent. Ik wil je beschermende armen om mijn heen. Want ik kan niet zonder jouw. Ik weet niet wat je in die twee jaar heb gedaan toen jij weg was. Maar ik wil het horen. 

Please, Lieve Jos of die jongen in de tijdschrift zoek mij!. En misschien heb je het nooit verteld aan iemand. Misschien heb je nu een andere naam maar zoek mij.

 Liefs je zusje Amy. 

Ik hou van je broer.

 Met een zucht vouw ik de brief dicht. Ik stop het in de envelop en besluit naar de stad te gaan. Na lang zoeken heb ik een internetcafé gevonden. Ik zoek een adres op waarvan ik denk dat het daar heen moet. Ik zoek een brievenbus en stop het erin “Hopelijk vind je mij.” Met een knorrende maag ga ik op zoek naar eten. Nadat ik heb gegeten zie ik dat het schemerig wordt en ik loop gauw naar het bos toe. Mijn plek heb ik verlicht met lichtjes en een overdek tussen de rotsen gemaakt. Het is niet ideaal om daar te leven maar ik heb tenminste een slaapplek. En nu wacht ik. Als het te lang duurt ga ik de vrije wereld in. Ik loop naar het water toe om mij zelf te wassen. Nadat ik het heb gedaan merk ik dat ik moe ben. 

Met een zucht loop ik naar mijn slaapplek. Het zou handig zijn om een hond te hebben. Hij zou over mij waken maar niemand kan deze plek zo gauw vinden. Ik hoop elke dag op een wonder.