Masker-Flikken Maastricht

4.

Eva zit aan de keukentafel. Na een lang en vermoeiend jaar, is ze nog steeds niet gewend aan de stilte. Op het begin was het het moeilijkst. Er was dan niemand die voor haar stond te koken, niemand om een lastige zaak mee te bespreken, niemand die haar kon troosten. De stilte maakte haar gek. Op sommige dagen was het makkelijk. Dan kookte ze, of bestelde ze wat. Las ze een boek of zat ze gezellig te kletsen met Marion of Fleur. Maar die makkelijke dagen kwamen eigenlijk zelden voor. Meestal at ze een broodmaaltijd of zelfs helemaal niks. Zat ze uren naar Wolfs’ lege plek te staren.
En op de dagen dat het teveel werd, bleef niks meer heel. Gooide ze borden, mokken, glazen en bakjes kapot. Schreeuwde ze totdat haar stembanden niet meer konden. Huilde ze totdat haar tranen op waren. En ging ze laat naar bed. Veel te laat en was ze de volgende dag uitgeput. Die dagen waren het ergst.
Nu betrapte Eva zich er af en toe op dat ze expres niet op zijn plek ging zitten. Of dat ze het bestek neerlegde zoals hij dat altijd deed. En heel af en toe kwam er zo’n dag voor dat het haar teveel werd. Maar de goede dagen? Die waren er niet meer.
De stilte werd normaal, maar wennen deed het nooit.

‘Over een week ben ik weg.’
Ik slik. Ik staar naar buiten. De vriendschap tussen ons wordt er niet beter op. De ene keer praten we niet met elkaar, ontwijken we elkaar en schelden we elkaar uit. Maar soms wil ik niets liever dan bij hem zijn. Het frustreert me enorm, want zo wilde ik mijn laatste weken met Wolfs niet spenderen.
‘Ga je het hier missen?’ vraag ik hem. Hij lijkt een beetje overdondert door mijn vraag.
‘Natuurlijk!’
‘Wat ga je het meest missen?’
Het blijft lang stil. Ik kijk hem aan. Zijn ogen houden me gevangen.
‘Jou,’ fluistert hij. Een traan rolt over mijn wang. Ik veeg ‘m weg en kijk weer naar buiten. Ja, hij heeft een vriendin en ik weet precies waarom. Hij houdt te veel van mij. Hij snakt naar een beetje aandacht en liefde van me. Maar ik geef het hem nooit. Ik kán het niet. Dus ging hij op zoek naar iemand anders. Hij houdt van mij, maar ook van Sterre. En Sterre geeft hem de aandacht en liefde. En daar koos hij voor. Hij koos voor de onbeschadigde persoon, die hem kan geven wat hij wil. Ik zou ook niet anders gedaan hebben. Maar als ik de tijd terug zou kunnen draaien, om hem het beetje liefde en aandacht te geven waar hij zo naar smachtte. Ik zou het zo doen.