Not Just Magic

7

Skye POV:

'Let's go!', zeg ik als ik in de auto ga zitten.
Het is zaterdag en na een nachtje bij Victor te hebben gelogeerd gaan we nu onderweg naar het theater om weer te oefenen. Gisteravond was erg gezellig. We hadden allemaal lekkere snacks terwijl we beide films van "now you see me" aan het kijken waren. Ik had nog muziekjes in de films herkent die volgens mij ook in mindf*ck verwerkt zijn. En Sophia was het daar mee eens.

Vanochtend is Sophia weer begonnen over de bezorgde blik die Victor steeds trekt als hij naar zijn mobiel kijkt. Victor is daarom weer boos geworden op Sophia. Ik heb geprobeerd te voorkomen dat er een ruzie ontstond door het goed te praten. En gelukkig zijn de twee nu weer rustig, vrolijk en enthousiast aan het praten over de dag in het theater vandaag.

'Als we vanmiddag klaar zijn trakteer ik op koffie!', roept Sophia opeens.
Victor kijkt verbaasd om en Sophia grijnst.
'Ik heb gister wat geld gewonnen, illusionisten style!', giechelt ze en ze vertelt over de weddenschappen in de trein.
'Haha je bent een goede leerling', lacht Victor, maar hij wordt onderbroken door zijn telefoon die afgaat.

'Momentje', mompelt hij en hij neemt op. Ik kan zachtjes iemand horen lachen in de telefoon en het klinkt niet als een aardige lach. Victor verstijft en staart bang met grote ogen vooruit. Meteen hangt hij weer op en corrigeert zijn blik weer naar een kalme uitstraling.
'Wie was dat?', vraagt Sophia meteen bezorgd, maar Victor schudt zijn hoofd.

'Een prankbeller', legt hij uit.
Sophia wil er tegenin gaan, maar ik zie haar terugtrekken.
'Oke', mompelt ze en ongemakkelijk begint ze aan haar ketting te friemelen.
Dan is het stil. Victor zegt niks en Sophia houdt ook haar mond.

'Nog 4 weken tot de live show', probeer ik de stilte te doden. De enthousiaste toon in mijn stem laat Sophia weer stralen.
'Jaa inderdaad!', roept ze blij. 'Ik kan niet wachten om weer te helpen voor zo'n groot publiek.'
Victor grinnikt en kijkt mij aan. In zijn ogen zie ik een beetje dankbaarheid voor het breken van de ongemakkelijke stilte.

'Ik geloof je best', lacht hij dan.
De auto rijdt de parkeerplaats op, vlakbij het theater waar wij moeten zijn. Victor parkeert de auto en ik stap meteen uit. Nadat ik diep adem heb gehaald om de misselijkheid van de wagenziekte te verdrijven, help ik Victor en Sophia mee met de spullen uit de auto halen.
We lopen het grote gebouw in en ik bewonder de gigantische lobby. Op het reclamebord staat al het gezicht van Victor.

'Hey daar zijn jullie!', klinkt er dan een stem door de ruimte heen. Het is Oscar die naar ons toe komt lopen. Hij groet ons en wijst ons dan de weg naar de deur waar hij net uit kwam. Meteen gaan wij achter hem aan.
Victor en Oscar beginnen met elkaar de praten, dus ik loop naast Sophia achter hun aan.

Wanneer ik naar Sophia kijk, zie ik haar naar Victors broekzak staren. Daar steekt zijn mobiel uit.
'Wat is er, Soof?', vraag ik. Snel schudt ze haar hoofd om haarzelf uit haar diepe gedachten te halen en ze kijkt mij aan.
'Niks hoor', antwoordt ze onschuldig, maar ik kijk haar achterdochtig aan.
'You sure?', vraag ik.

'Jaahaa!', bevestigt Sophia met een zucht, maar ik kan zien dat ze toch ergens mee zit.
'Zouden wij onze eigen kleedkamer hebben denk je?', probeert ze het onderwerp te veranderen.
'Nee, ik denk het niet', antwoordt ik haar. 'Zo belangrijk zijn we ook weer niet in de show.'
Sophia trekt haar mondhoek omhoog en haalt lichtjes haar schouders op.
'Hmmm', bromt ze.

'There we are', zegt Victor dan en hij houdt de deur van de theaterzaal voor ons open. We lopen de enorme ruimte in en opeens wordt Sophia enthousiast.
'Woehoe!', schreeuwt ze, zoals Victor dat doet als hij in een show zijn gorillaknuffel het publiek in gooit en ze rent de zaal door om vervolgens het podium op te klimmen.