NAKAHIGA lang ako ngayon sa kama ko habang nakatingin sa kisame, di ko mawari sa isip ko na totoo nga na wala na si jaki. Wala na ang asawa ko.Wala na ang babaeng walang ginawa kundi ang mahalin ako. Wala na ang babaeng inaalagaan ako ng halos limang taon. Wala na ang babaeng nagnanakaw nang halik sa akin twing umaalis ako. Wala na siya, wala na ang babaeng mamahalin ko na sana.
Pero kahit wala na siya mananatili parin dito SA puso ko at panghabangbuhay ko siyang mamahalin.
Naramdaman ko naman na may mainit na tubig na umagos sa piange ko.
Luha!
Isang luhang punong puno nang sakit at pangungulila sa kaniya.
Sana isang araw makita ko man lang siya at mayakap.
Gusto kong humingi nang tawad sa kaniya.
Kasi parang hindi ako kuntinto sa puntod nya.
Parang gusto kong harap harapang sabihin at humingi nang tawad sa kaniya lahat nang kasalanan ko.
Pinahiran ko naman ang luha ko.
I miss you so so so much jaki asawa ko at mahal na mahal kita..
Sana magpakita ka ulit?..
Sana mayakap kita ulit.
At sana bumalik ka kahit iposible na!!.
KANAUMAGAHAN ay nagising nalang ako sa sikat ng araw na dumampi sa balat ko.
YOU ARE READING
ANG MANHID KONG ASAWA
Fantasy"You are the only memory i can't let go. At ayokong manatiling alaala lang ang lahat I want to make it real..."
