Ware liefde roest nooit.... || De Buurtpolitie

Genoeg verzwegen ~Brigitte

Na onze shift vraag ik aan Eric of hij vanavond tijd heeft. Hij knikt. Mooi zo! Vanavond wil ik hem alles vertellen over mijn verleden. Alles! Ik wil geen geheimen meer tussen ons. Jaren lang heb ik het voor iedereen verzwegen en dat begint zijn tol te eisen. Ik weet dat ik het aan Eric kan toevertrouwen en ik hoop dat hij het zal begrijpen.

Niet veel later kom ik thuis aan en bereid ik me voor op Eric's komst. Ik ga me eerst even opfrissen en wanneer ik naar de living wil gaan belt er iemand aan. Dat is vast Eric, denk ik bij mezelf. Ik loop vlug naar de deur en wanneer ik deze open zie ik dat ik gelijk heb. Eric staat voor mijn deur. 'Kom binnen!' Zeg ik hem terwijl ik de deur verder open zwaai.

Hij gaat in de zetel zitten en ik vraag of hij iets wilt drinken. 'Cola is goed!' Vlug ga ik naar de keuken om een cola te halen. Even sta ik te treuzelen. Moet ik het hem wel vertellen? Het gaat nu zo goed tussen ons. Dat wil ik niet verpesten maar als we verder willen samen... Ik ben het hem verplicht. Intussen is Eric blijkbaar ook de keuken binnen gekomen want plots staat hij achter mij.

Ik draai me om met zijn cola in mijn handen. Van het schrikken laat ik de cola weer bijna uit mijn handen vallen. 'Je mocht wel iets zeggen hé! Je kreeg bijna een cola douche.' Lach ik. Hij kijkt diep in mijn ogen. 'Zolang ik maar bij jou ben is alles goed.' Fluistert hij zacht. Hij legt zijn handen op mijn heupen. Ik leg mijn handen in zijn nek. 'Dat weet ik toch.' We buigen onze hoofden naar elkaar toe.

Onze lippen raken elkaar. Hier hoeven we niet bang te zijn voor pottenkijkers zoals op het commissariaat. Al snel zoenen we elkaar weer ruwer en dan weer wat zachter. Ik weet waar Eric heen wilt maar als ik het hem vanavond niet vertel komt het er nooit van. Mijn hoofd trek ik een beetje terug terwijl ik mijn handen uit zijn nek laat glijden.

'Sorry, je vindt het niet fijn. Dat snap ik -' Eric ratelt maar door. 'Hey! Ik vond het heel fijn. Dat is het niet.' Zeg ik zacht terwijl ik mijn handen op zijn wangen leg. 'Er is gewoon iets dat ik je moet vertellen en ik weet dat als ik het vanavond niet doe het er waarschijnlijk nooit van komt. Ik zucht even.

Samen gaan we even in de zetel zitten. Dan begin ik te vertellen. Over mijn verleden, over Thomas, over alles. Terwijl ik vertel krijg ik tranen in mijn ogen maar ik blijf doorzetten. Voor ons. Wanneer ik ben uitgepraat veegt Eric de tranen van mijn gezicht. 'Jij bent de dapperste vrouw die ik ooit heb ontmoet!' Fluistert hij terwijl hij me omhelst.

Ik kijk hem aan. 'En jij bent het beste dat me ooit is overkomen.' Glimlach ik. Onze lippen vinden elkaar weer en mijn handen gaan door Eric's haar. Zijn handen staan ieder langs een kant van mijn hoofd zodat hij niet met zijn volle gewicht op mij zou liggen. Ik kijk hem even glimlachend aan wanneer plots de bel gaat. 'Ik neem mijn woorden terug! Blijkbaar kunnen we zelfs hier gestoord worden..' Roep ik over mijn schouder terwijl ik naar de deur loop.

Wanneer ik de deur open zie ik het gezicht van Mark. Mijn ex. 'Hey, dag zoetje!' Zegt hij. Hij buigt zich voorover om mij een kus te geven. Ik slaag hem recht op zijn wang. 'Wie denk jij dat je bent dat je hier na al die tijd zo maar even komt binnen gewandeld en doet alsof er niets gebeurd is!' Ik sta te koken van woede. Doordat ik zo aan het roepen ben komt Eric kijken wat er aan de hand is.

'Mark! Wat doe jij hier?' Vraagt Eric kalm. Mark daarentegen wordt echt woest. 'Wat doe ik hier? Wat doe jij hier zeker! Jij hebt hier niets te zoeken!' Ik doe teken naar Eric dat hij best terug naar de living kan gaan. Hij volgt mijn raad op en verdwijnt in die richting. 'Mark, ik ga het je voor eens en voor altijd zeggen: IK HOEF JOU NIET MEER!' Brul ik terwijl ik de deur in zijn gezicht dicht slaag.
En dan dacht ik dat ik daar vanaf was...

Opeens komt de ex van Brigitte langs maar wat voor impact gaat dat hebben op Breric? Kunnen zij Mark wel aan?