Chapter 6

81.4K 3.1K 590
                                    

           

Chapter 6


Nanginginig ang mga kamay kong hinila ang braso ni Alas bago pa niya masuntok ulit ang kapatid. Zero remained on the ground, clutching his throbbing cheeks. Ni hindi siya nag-abalang bumangon o gantihan man lang si Alas. He didn't even bother guarding himself.

Marahas niya akong nilingon. Ginantihan ko ang talim ng kaniyang titig at hinila siya palabas ng gate.

"Wala siyang ginagawa sa akin!" sigaw ko sa kaniya.

His brows met in confusion. Nakataas pa rin ang kaniyang isang kamao sa ere. His lifted arm showcased what must've been years of hitting the gym. The muscle indentions vis-à-vis tattoos worked to project such frightful yet appealing look...

"He did nothing, okay?" marahan kong wika sa kaniya. Dahan-dahan kong inabot ang nakataas niyang kamay at ibinaba ito. Alas blinked. Hindi pa rin nawawala ang talim sa kaniyang mga mata.

"Then what is he doing—"

"Let's just... get out of here." I murmured. I sent Zero an apologetic look in which he returned with a single nod of his face. Nakatayo pa rin si Alas at nagmamatigas, tila ayaw palampasin ang nangyari.

"Come on, Alas!" usig ko sa kaniya.

He stared at me, dropped the hard look on his face and then followed me out. Nang marating namin ang kotse niya ay nagdadalawang-isip niya itong binuksan para sa akin.

I silently climbed the car and saw Zero hoisting himself up to the ground. Pinagpagan niya ang kaniyang pantalon at tahimik na isinara ang gate na para bang walang suntukang nangyari.

I felt bad for him, really. I couldn't imagine the kind of pain isolation and misery has to offer. I can see it on his face. He's going through something difficult right now. The sadness must've drained him that he didn't bother throwing back a punch earlier.

"May relasyon ba kayo ng kuya ko?" matigas at may halong galit ang boses ni Alas nang padabog siyang pumasok sa sasakyan. He even slammed the door shut and faced me.

"What?" gulat akong napatingin sa kaniya.

Itinukod ni Alas ang isa niyang kamay sa pintuan sa aking likod at ang isa'y nasa ibabaw ng aking headrest. He's jailing me in his arms. Inilapit niya ang kaniyang mukha at tinitigan ako nang seryoso.

"May relasyon ba kayo ni kuya? Kaya ba iniiwasan mo ako dahil siya ang ka-relasyon mo at—"

Without even thinking about it, I grabbed his necktie and pulled him closer to me until our lips crashed. His shoulders tensed and his eyes rounded. Hindi ko na siya binigyan ng pagkakataong makapag-react nang pagapangin ko ang mga kamay sa likod ng kaniyang ulo.

It took him a while before he responded to my kiss. And lo and behold, Alas' kisses were never the same from before! Itinulak niya ako at mabilis na nagpunta ang isa niyang kamay sa aking beywang. He tilted my head and deepened the kiss. Napapikit ako at pilit na hinihigit ang nawawalang hininga. Alas' tongue moved expertly, as if searching for something. I could taste mint and whiskey in his breath.

My mind battled if I should continue responding to the kiss or if I should gasp air for my burning lungs. Liyong-liyo pa ako sa halik nang bumagsak ang kamay ko sa kaniyang hita. Alas groaned and pulled away. I sucked in a deep breath, filling my lungs of air I've been deprived of for almost a minute.

Namumungay ang kaniyang mga mata nang ilapit ulit ang mukha sa akin. He lazily bit my lower lips and then rested his forehead with mine. We've exchanged breaths by panting.

Twisted Hearts Book 2: The Beast Chases BeautyWhere stories live. Discover now