Oh lalala [republishing]

Vier: Ich fühle mich

____________________________

Үзэгдэл дөрөв: Догдлол

THE STORY OF US

"Сайн чадахгүй ч гэсэн оролдоод үзье."

Тэр над руу харан инээмсэглээд намайг эндээс холгүй байх нэг өрөө рүү дагуулан орлоо.
Тэгээд ширээн дээр байсан хэдэн крем, тен, өө дарагч авч өгөөд өөрөө сандал татан урд минь суух нь тэр.

Харин би энэ орчлонгоос байхгүй болчихсон мэт түүн рүү ширтэж байгаагаа ч үл анзаарах аж. Энэ залуугийн нүүрэнд, арьсанд хүрч үзнэ гэж бодохоор хамаг бие минь жирвэс хийх шиг болно.

Тэгээд би өө дарагчаас хуруун дээрээ бага зэрэг тавин түүний үсийг хойшлуулав. Яг одоо бидний дунд хэдхэн см зай байх бөгөөд тэр суусан ч гэсэн надтай чацуу хэмжээний байх аж.

Би түүний бага зэрэг хөхөрсөн газарт өө дарагчаа түрхэхээр хурууныхаа өндгийг түүний арьсан дээр тавив.

Миний биеэр тог гүйж орхих нь тэр. Хачирхалтай нь энэ тог миний зүрхэнд хүрч чадсан бололтой цээжинд түг түг гэх дуу сонсогдоно.

Би галзуурч байх шиг байна.

Үе үе бид харц тулгарах ба би түүний царайлаг төрхийг дотроо хэдэн зуун удаа магтан зогссон юм. Тэр царайлгаар ч зогсохгүй үнэхээр сэтгэл татам нэгэн байлаа.

Түүний арьс үнэхээр зөөлхөн юм.

Би аль болох шархыг нь мэдэгдүүлэхгүй байхаар кремее түрхэн арьсан дээр нь бага зэрэг товшив. Одоо холоос харсан ч нэг их анзаарагдахгүй бололтой.

"Тусалсанд баярлалаа, өөрийн чинь ачаар их том зүйлээс аврагдлаа шүү."

Би түүний шалбархайг далдалж дуусчхаад хувцсаа янзлан зогсоход тэр ийн хэлсэн юм.

"Зүгээр дээ, Солонгос хүмүүс нэг нэгэндээ туслах байдаг л зүйл шүү дээ."

Жунин над руу гараа өгөөд "Үнэхээр их баярлалаа, хэзээ нэг өдөр таарвал хоолоор дайлна аа. Бас танилцсандаа таатай байна Ким Жунин гэдэг." гэв.