Tweede Ster Naar Rechts | ✔️

Hoofstuk 6: Vergeten en vergeven

61 dagen ervoor

"Wendy..." zei Belle langzaam. Ik wist bijna zeker dat ze over Peter wilde beginnen. Had ik het nou maar eerder verteld dan had ik in de hand welke informatie ik hun zou geven en had zou wat minder ongemakkelijk zijn als we dit op een andere plek zouden bespreken. Niet in de klas dus. "Ja." antwoord ik haar kort. "Wilde je ons niet vertellen over die jongen?" Het is nu een beetje moeilijk om te weten of ze mij een preek gaan geven omdat ik met een soort van hele rare jongen omga of dat ze mijn trouwdag aan het plannen zijn, maar een ding was zeker: ze hebben mij samen met Peter gezien. "Wat willen jullie weten over hem?" Mijn vraag klonk erg nerveus. Niet dat ik mij erg schaam dat ik met Peter bevriend ben. Ze lachten. Niet vriendelijk gelach, maar ook weer niet dat ze mij uitlachten. "We weten al dat zijn naam Peter is en er niet al te fantastisch uit ziet, maar hij houdt veel van boeken. Erg jouw type waarschijnlijk." Oh ja, dat was ik vergeten. Belle en Lily zijn fantastisch goede stalkers. Ik had Peter misschien nog niet moeten volgen op Instagram. "Jullie hebben hem dus gevonden op Instagram?" Lily trok haar wenkbrauw omhoog. "Wat had je anders verwacht?" Heel slim, een vraag beantwoorden met een vraag. Op een of andere manier voelde ik mij een beetje onderdrukt door hen. "Jullie weten blijkbaar al alles over hem dus is er vast niks meer dat jullie nog moeten weten en waag het niet om over Boyd te beginnen." Aan hun gezichten te zien waren ze op een idee gebracht. Praten over Boyd, de jongen waar ik een crush op had een tijdje geleden en dat weet hij ook wel. "Ja en Boyd dan? Hij is toch zo verschrikkelijk knap?" vroeg Lily gniffelend. Ik hoopte dat hij dit gesprek niet zou horen en keek snel naar achter. Hij lachte en trok zijn wenkbrauw speels op. Hij hoorde het gesprek. "Boyd is een goede jongen."

Er was iets wat ik niet wist aangezien ze elkaar aankeken met 'de blik'. Meestal betekende die blik dat ze mij door hadden, maar ik voelde niets meer voor Boyd dus dat kon het niet zijn. Ja, ik was ooit verlieft op hem. Hij is echt fantastisch. Zo fantastisch als de geur van boeken. Maar Peter krijgt van af nu mijn voorkeur, dus verheug je je maar niet op een love triangel.

"Is er iets?" Lily haalde haar schouders op. "Peter en Boyd zijn vrienden, dat moet wel ongemakkelijk voor je zijn." Ten eerste ik wist dat niet en ten tweede ik en Boyd hebben nooit iets gehad. Ik keek weer om naar Boyd maar hij knikte nee. Ik wist niet wat hij daar mee bedoelde, maar ik had al besloten dat ik deze conversatie beter kon stoppen.

57 dagen ervoor

"Hey Wendy." Lily ging naast mij zitten in de schoolbibliotheek. "Ik kon dit niet echt zeggen waar de andere bij zijn." Ze bedoelt met andere natuurlijk de meisjes waarmee ze luncht en Belle. Vandaag was ook een van de weinige keren dat ik met hun de pauze doorbracht. "Uhm. 'je weet wel wie' is nog steeds aan het door draaien." Oh nee daar gaan we. Laat de camera's draaien en het drama binnen. "Hij stuurt de hele tijd berichtjes zoals: Gaat het wel goed met je of is er iets mis?" ging ze verder. Ik moest even nadenken wat ik hierop zo antwoorden. ''Misschien maakt hij zich gewoon zorgen, want je had hem voor vier dagen genegeerd, misschien dacht hij dat er iets ergs is gebeurd. Hij deed gewoon zijn best om een goed vriendje te zijn, maar nu hij dat niet meer is wil hij een goede vriend zijn." Ik hoopte maar dat dit goed bij Lily zou binnen komen.

"Waarom praat je met mij alsof er niks aan de hand is? Je zegt nooit sorry, maar verwacht wel dat ik dat doe." zei ze tegen mij en daardoor kon ik de conclusie trekken dat het verkeerd was binnen gekomen. Er is altijd iets aan de hand. Lily laat mij ongemakkelijk voelen. Denken dat ik minder mooi ben. Natuurlijk is er iets aan de hand, maar ik weet niet zo zeker of ik nooit sorry zeg. We hebben nog nooit ruzie gehad, omdat ik vaak er niet meer over praat zodat we alles zouden vergeten. "Er is ook niks aan de hand." De eerste leugen is binnen. "En ik zeg altijd sorry." De tweede leugen is binnen. Het was stil tot dat Lily zei: "Nee, dat is niet waar." Ik dacht na. Als ik de waarheid op de eerste leugen vertelde had ik niemand meer, dus ik vertelde de waarheid op de tweede leugen. "De situatie vergeten en er niet meer over beginnen is ook een manier om sorry te zeggen." Ze weet wat ik had gedaan, maar ik heb er geen spijt van.

Ze gaf mij de schuld van dat ze zo'n moeilijke periode had gehad. Ik had nadat het uitging met haar vriendje contact met hem gezocht zodat ik achter het echte verhaal kon komen. Ik raakte bevriend. Het duurde maar voor een paar dagen. Er was niks gebeurt alleen we hadden gepraat over Lily. Daar is waarschijnlijk waar het mis ging. Hij ging weer met Lily praten en ik kreeg de schuld van iets dat ik niet wist. Ik wist niet wat er was gebeurd of gezegd. Niemand zal het mij ook vertellen waarom ik haar zo'n vreselijke periode had gegeven. Niemand zal dit ooit vertellen. Niemand.

Nadat ik dit gezegd had pakt ik mijn spullen en liep de bibliotheek uit. Ik had iemand nodig die me blij maakte. Belle kiest altijd Lily's kant en voor de rest was er niet echt iemand. Peter was de laatste die over bleef hier op school, want ik heb hierna nog twee uur die ik niet kan missen. Twintig minuten, dat alle tijd die ik had om hem te vinden. Er was niemand op de gangen en ik wist ook niet over Peter een uur vrij had. Aan het eind van de gang zag ik een silhouet. Het was niet Peter, maar Boyd. Dat was ook goed want aan hem kon ik vragen waar Peter was. Ik sprint naar hem toe wat er waarschijnlijk erg raar uitzag en zei: "Hey Boyd!" Hij keek om. "Wil je weten waar Peter is? Hij is niet op school."  Aangezien ik Boyd niet echt goed ken en hem niet wilde lastigvallen met mijn problemen besloot ik om het niet over Lily te hebben. Misschien kon hij mij ietsje blijer maken want je bent zoals degene met wie je omgaat en hij gaat om Peter. Hopelijk lijken ze een beetje op elkaar. "Ik hoop dat hij niet ziek is." zei ik met een geforceerde lach. "Maak je niet te veel zorgen, Wendy." zei hij lachend en deed de klassieke 'ik doe mijn wenkbrauwen omhoog en ben nu super hot' ding. Boyd klinkt een beetje flirterig, maar dat doet hij niet bij iedereen. Meestal is hij heel beleeft. Hij heeft ongeveer dezelfde charmes als Peter, misschien kunnen die twee mijn vrienden worden. Aanzien ik Lily en Belle nu kwijt ben. "Wat is er aan de hand tussen jou en Lily?" vroeg hij na een lange stilte. "Ik wil er niet over praten." zei ik. "Je gaat het toch wel goed maken?"

"Ja, natuurlijk. Zo verpieterd ben ik nou ook weer niet."

Ik zou het toch een keertje moeten doen. Jep dat zie je goed, ik ga vertellen over mijn ex crush op Boyd. Het was ongeveer een jaar geleden, om precies te zijn 341 dagen, ik zag hem en verloor een beetje mijn verstand. Ik weet niet precies wat het was, maar ik vond hem wel leuk. Het was niet zijn persoonlijkheid dat ervoor zorgde dat mijn hart sneller ging kloppen, want ik zag hem ergens door de gangen lopen. Zijn perfecte wenkbrauwen, egale gezicht, schitterende ogen en oogverblindend blonde haren. Ik was verliefd op zijn bordeauxrode sweater (Peter droeg ook een vergelijkbare sweater toen wij elkaar ontmoeten), maar nu ik terugkijk begrijp ik mezelf niet helemaal. Waarom viel ik alleen voor zijn uiterlijk en zag ik niet hoe hij van binnen was? Respectvol en echt geïnteresseerd in wat je vertelt, dat zou een mooie beschrijving van hem zijn. Als ik ooit een echt boek ga schrijven en hij komt erin voor dan moet ik niet vergeten om dit over hem te vertellen aan de rest van de wereld.