The Lurno Series ~ Passerpoester, Liefde Is De Oplossing Voor Elke Som

Hoofdstuk 10: Zangtastisch

In dit hoofdstuk stappen we in de schoenen van onze geliefde adviseur: Semmetrisch.

Semmetrisch kijkt Georno aan met woedende ogen. 'Is dit dan het einde? Na al die jaren? Alleen maar om de liefde van een meisje?'. Semmetrisch kan het stiekem niet geloven dat het zover is gekomen, maar stelt de vraag zelfverzekerd. Georno durft de blik van Semmetrisch niet te ontmoeten, en tuurt doelloos naar zijn voeten. Struikelend over zijn eigen woorden antwoordt Georno: 'Ik.. ik.. ik weet het niet. Het voelt... We horen bij elkaar, Semmetrisch. Dit kan ik niet verpesten door een ruzie met mijn adviseur. Dit.. dit is liefde.' Semmetrisch kijkt hem ongelovig aan. 'Je bedoelt dat dit inderdaad het einde is? Het einde van onze tien-jarige vriendschap?'. Als enige antwoord ontvangt Semmetrisch een twijfelende knik van Georno. 'Maar.. maar Geo! Ik heb je al die jaren naar de juiste coördinaten gebracht! Ik heb je geholpen met de lastigste vergelijken en statistieken! En nu doe je dit! Ik.. Ik ben teleurgesteld.' Georno kijkt Semmetrisch nu recht in de ogen aan; 'Jij hielp me, maar ik heb het gedaan. Ik heb mijn stabilo-pen gepakt en de handtekeningen gezet. Ik heb dat gedaan! Jij niet! Dus nu gebeurt dat ook niet, Semmetrisch. Nu heb je me weer geholpen, door het dienen als een lastige ex. Dit zal me zeker verder helpen Passerpoester hart te veroveren. Dankje, je mag gaan. Het bubbelbad loopt al vol in je badkamer.' Semmetrisch is naar achter geschrokken van Georno's reactie, met een hand op het hart leunt hij nu tegen een tafel aan. Georno torent hoog boven hem uit. Met een harde dreun door zijn vuist op de tafel, schreeuwt Georno: 'Hoor je dat? JE MAG GAAN!'.

Na Semmetrisch' ontsnapping van Georno's woedende uitbarsting, loopt Semmetrisch op het terrein rond het kasteel. Het bal is nog steeds gaande in de balzaal. Mensen lachen en roddelen met champagne in hun hand. Passerpoester is er niet. Niet dat Semmetrisch haar wilde zien. Semmetrisch gaat bij zijn favoriete struik zitten, met zijn blik starend naar de balzaal en vol met tranen. Het is het einde. Ik heb niemand meer. Geen vriend, geen vriendin. Geen familie of hofleden. Niemand. Kon ik nog maar teruggaan naar huis, was dit maar nooit gebeurt. Was die stomme 'Prins Passer ' maar nooit naar huis gekomen. De koning zal er ook niet meer zijn voor Semmetrisch, die staat natuurlijk altijd aan de kant van Georno. Ellende! Ellende! Semmetrisch verzonken in zijn gedachtes, heeft Semmetrisch niet door dat er naast hem in de verte ergens iemand begint te zingen. Hij kijkt pas op als de mensen in de balzaal allemaal op hun beurt hun longen eruit krijsen. Georno Passer komt met trots de trap afgelopen. Hij complimenteert iedereen op zijn outfit, flirt met de vrouwen (en mannen), danst met iedereen voor hoogstens drie seconden en neemt overal een slokje van iemand anders' champagne. Totaal geen verdriet in zijn gezicht af te lezen, geen moment denkend aan Semmetrisch; die huilend buiten tussen de struiken zit. Semmetrisch besluit op te staan en in het bubbelbad te gaan, maar precies op dat moment hoort hij het schitterende gezang uit het bos komen.

Betovert door het prachtige gezang uit het bos loopt Semmetrisch met een verliefde blik in zijn ogen door het bos. Het gezang komt steeds dichterbij, maar Semmetrisch zit niemand die deze wonderlijke tonen produceert. Nog steeds hoopvol zoekt Semmetrisch naar de zanger. Op een gegeven moment blijft Semmetrisch staan en kijkt naar het tafereel dat zich bij het gezang afspeelt: Passerpoester zit bij een schitterende boom met blonde haren haar hart te luchten. Passerpoester huilt en slikt, snikt en hijgt. De boom stelt haar gerust door met zijn takken haar schouders te strelen. Wat een mooie blonde haren en sterke takken, wat een geweldige frisse groene blaadjes na in de winter en wat een mooie glimlach. Semmetrisch betwijfelde of hij de prachtige boom met de bril op zijn neus ooit zal vergeten. Maar om Passerpoester zo in tranen te zien deed hem ook pijn, tot ze de woorden uitsprak: 'Hij gaat trouwen, Bomas. Georno Passer gaat trouwen met iemand anders dan ik. En mijn ex is de beste vriend van mijn ware liefde! Ik weet niet wat ik moet doen...'. Semmetrisch is ontstelt van haar woorden. Passerpoester ziet me als een last? Bomas de Thoom zwaait zijn blonde haren naar achteren, wat Semmetrish een grappig gevoel in zijn buik oplevert, en kijkt even uit zijn ooghoek naar Semmetrisch tot hij verder zingt tegen Passerpoester. Semmetrisch duikt snel weg achter een andere boom. 'Passerpoester. Je moet je hart volgen. Niemand kan je tegen houden je gevoelens te uiten. Semmetrisch niet, de trouwambtenaar niet en ook Georno niet. Ga je dromen achter na, ook al gaat het om het eten van spruiten. Geef hem een kus van de liefde, en spoel deze wijze woorden niet door het vergiet. Want onthoud: Liefde is de oplossing voor elke som. Het antwoord op alle vergelijkingen. Dus ook de vergelijking tussen Georno Passer en Semmetrisch Uitgeschoten gaat in de mix-com.' Passerpoester knikt en bedankt Bomas tot ze rent naar het oosten. Even later hoort Semmetrisch de motor van een brommer starten, als teken dat Passerpoester is vertrokken. Bomas de Thoom kijkt om zich heen en fluistert: 'Kom maar tevoorschijn, boefje. Ik zing hier niet voor niets mijn beste lied. Nee, nee. Ik zong het niet voor dat meisje. Stiekem hoopte ik de beste muziekliefhebber naar mijn bos te lokken. Nu ik toch niet naar het bal kan. Oh! En zeg het als je Prins Passer bent, dan doe ik mijn mooiste stropdas alvast om. Tarzan staat erop!'. Semmetrisch weet niet wat hij hoort. Bomas had hem gezien? Twijfelachtig komt Semmetrisch achter de boom vandaan. 'H.. hoi! Je hebt gelijk, dat gezang was inderdaad zangtastisch!', Semmetrisch kan zichzelf wel voor zijn hoofd slaan om zijn domme woordgrap. 'Hihi, ik hou van humoristische bos-toeristen. Niet van de kleine kindertjes die gaan kijken hoeveel handen om mijn middel passen. Ik ben al niet zo zelfverzekerd! Al zijn de vlechten die ze in mijn haar maken wel heel aantrekkelijk, vind je niet?' Semmetrisch valt als een blok voor de charmes van Bomas de Thoom. 'Als je wilt kan ik... Uhm.. Dan kan ik ook wel je haren..' 'Ja! Natuurlijk, voor onze date vanavond moet ik er natuurlijk wel schitterend en glitterend uitzien!'

Zo zaten Semmetrisch en Bomas de Thoom de verdere avond elkaars haar te vlechten. Bomas was een snelle leerling. Met zijn meerdere takken kon hij vlechten als een ster. Ze hebben thee gedronken met andere dieren uit het bos, bloemenkransjes gemaakt, geroddeld over Passerpoester en Georno en natuurlijk hebben ze samen liggen kijken naar de sterrenhemel. Terwijl ze keken naar de witte puntjes die de zwarte hemel bedekten, zong Bomas de Thoom het mooiste lied dat Semmetrisch ooit had gehoord. Het voelde fijn, het voelde magisch. Het voelde zangtastisch.