CAPÍTULO 2

50 3 0
                                    

Hoy es el día, hoy cambia mi vida por completo. Me levanto a las 06:00 ya que a las 09:00 sale el tren rumbo a Madrid. Desayuno y ya guardo las últimas cosas que me quedaban por meter en las cajas (las cajas con todas mis cosas). Me cambio y me despido de mis padres. Mi padre por una vez en la vida se ha molestado y me ha querido dar un abrazo, me he impresionado. Mi madre está llorando porque ya me e echo  echo mayor y bla bla bla.... Después voy a la estación de tren. Subo al tren y me siento.

En el camino, estoy con el móvil escuchando música y hablando con mis amigos por whatsapp o por instagram. Me acuerdo de que le dije a mi primo (Salva) de que estoy en el tren. Hablo con él y le digo para quedar algún día y me dice pues que sí y tal. Para cuando menos me lo espero, ya he llegado. Bajo del tren y cojo un taxi que me lleve al sitio. Ya estoy por la zona, estoy bastante emocionada. Todas las casas que veo, ya son bastante chulas. Llego, la mansión es preciosa. Me encanta, desde aquí de la entrada puedo ver que atrás hay una piscina, ni tan mal. Me bajo del taxi y veo que en la casa que está enfrente hay 5 chicos grabando, están gritando como locos. No me fijo mucho en ellos, aunque ellos ya me han visto. Uno de los chicos se me acerca.

X: Aiitaanaaa!!!

Aitana: Salva???

Salva: Siii

Aitana: ayy salvaaa -nos abrazamos- con que mi vecino eh??

Salva: yeaahh. Te vas a cagar teniéndome a mí como vecino.

Aitana: uff. Ya me lo imagino.

X: ehh... Salva, no nos presentas? -todos se ríen.-

Salva: ah, sí, lo siento. Aitana, este es Sergio.

Shoot: llámame Shooter o Shoot. -nos damos un beso y un abrazo.

Salva: este es Dani.

Tarifa: Tarifa mejor jeje.

Salva: este es Víctor.

Viruzz: Prefiero Viruzz.

Salva: y este es Rafa.

Logan: mucho mejor Logan.

Les doy un beso y un abrazo a cada uno.

Aitana: encanta de conoceros. Espero que nos llevemos bien.

Shoot: te ayudamos en algo?

Aitana: no, gracias. Ya puedo yo sola.

Salva: venga, déjate de chorradas, que te ayudamos.

Aitana: las cajas pesan mucho, aviso.

Viruzz: pero nosotros pedomos con todo, estamos cachas. -todos enseñan el brazo, haciendo como que tienen músculo jaja.-

Aitana: si, bueno, yo sólo aviso. Si tenéis la misma fuerza de Salva dudo que podáis con las cajas. -nos reímos todos.-

Salva: fue hace 3 años.

Aitana: no has cambiado mucho desde entonces que digamos... -nos reímos otra vez.-

Empiezan a levantar las cajas. Shooter, Salva y Tarifa no podían con las cajas. 

Tarifa: pero tú que has metido en estas cajas, piedras?

Aitana: digamos que casi toda mi casa jaja.

Salva: tío podías haberte traído menos cosas.

Aitana: yo te he avisado que las cajas pesan y que ya podía yo sola eh.

Salva: ehh... primita mía, si el mismísimo Salvador no puede coger la caja dudo que tú puedas. -hace el tonto-

Aitana: no subestimes a tu primita. Que seas mayor que yo no significa que yo tenga menos fuerza. -cojo la caja que tenía salva y la de shooter. Haber, pesan pero puedo con ellas. Todos se quedan con la boca abierta.-

Salva: -se queda callado.- Bueno, mira a los musculitos de la skuad. 

Logan: los mismos. -nos reímos.

Aitana: bueno, gracias por meter las cajas. Ya podéis iros.

Salva: y nos echas así cuando te acabamos de ayudar?

Aitana: qué quieres...?

Salva: que nos hagas la comida.

Aitana: Salva, acabo de llegar. Te crees que me voy a poner a preparar la comida, ahora? 

Salva: venga....

Aitana: haber, yo voy a pedir algo y que me lo traigan aquí a casita. Que estoy cansada y paso de cocinar.

Salva: podemos comer contigo?

Aitana: dudo que tus amigos quieran.

Logan: que va, nosotros encantados.

Aitana: si pagais vosotros.... -me río.-

Salva: primita, primita.... 

Aitana: que era broma, tonto. 




Bạn đã đọc hết các phần đã được đăng tải.

⏰ Cập nhật Lần cuối: Jan 13, 2019 ⏰

Thêm truyện này vào Thư viện của bạn để nhận thông báo chương mới!

Valió La PenaNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ