Για σένα ομιλούν και οι άνεμοι,
σαν ψίθυροι τα λόγια που αφήνουν
και δεν μπορώ να ορίσω τίποτε.
Ζώ με την χαρά σου
και πεθαίνω με την λύπη των ματιών σου,
ακολουθώ την σκιά σου·
όταν δεν γνωρίζω τίποτε.
Κοντά σου ανθίζουν τα βάθη της ψυχής μου.
Και στο καταχείμωνο ακόμη.
Κοντά σου ηρεμούν οι Σειρήνες μου,
σαν νοσταλγικα αποχωρίζομαι τ'άρωμά σου.
Κοντά σου όλα όμορφα κι ευάλωτα,
σαν όνειρο που φεύγει με τα κύματα,
σαν ήλιος και σαν άγνωστα βήματα.
-Ἀθηνᾶ
YOU ARE READING
μικρό τοπίο, μεγάλα αισθήματα
Poetry《Τα μάτια σου, ένα μικρό τοπίο. Όταν τα κοιτάζω, βλέπω οτιδήποτε αγαπώ κι όταν φεύγω, βλέπω οτιδήποτε αγαπώ να μ'αποφεύγει· σαν από άλλο όνειρο παρμένοι να 'μαστε.》 -Α Η ελπίδα είναι το χειρότερο κακό, γιατί παρατείνει τα βάσανα των ανθρώπων. -Fr...
