Gölgedeki Çiçek | Texting

40. Bölüm

Ayçiçeği: Napıyon

K:

K: Bu gece seninle uğraşamagacak kadar doluyum.

Ayçiçeği:Bütün gece mi?

K: Aynen

Ayçiçeği: Ama yarın okul var.

K: Biliyorum.

K: Bizimkilerle yine sabahlıyacağız.

Ayçiçeği: Ölü gibi gezeceksin.

K: Ne yapalım senim gibi erkenden yatıp uyumuyoruz Ayçiçeği.

K: Saat on yatağa kon.

K: Harbi hiç dışarı çıkmıyosun.

K: Hiç canın sıkılmıyo mu ?

Ayçiçeği: Alıştım artık.

Ayçiçeği: Hiç te bile.

Ayçiçeği: Ben de dışardayım.

Ayçiçeği: Bak.

Ayçiçeği:

Ayçiçeği: Gördün mü?

K: Güneş güzel çıkmış.

Ayçiçeği: Evet.

K: Tamam.

Ayçiçeği: Sigara içecek misin peki?

K: Sence?

K: 😏

Ayçiçeği: Bok iç. 😑

K: Bi ara sende dene.

Ayçiçeği: Ölmeyi tercih ederim.

K: Sigara içersende ölürsün.

Ayçiçeği: Çok iyi biliyorum.

Ayçiçeği: En azından öleceğinin farkındasın.

K: Herkes kadar.

Ayçiçeği: Ne güzel.

K: Sağol.

Ayçiçeği: Beni biraz salıncağımla yanlız bırak.

K: BB.

~

Telefonu cebime sokuşturduktan hemen sonra rüzgarın etkisiyle sallanan salıncağın zincirini tuttum. Ardından oturdum ve ayaklarımla kendimi sallamaya başladım.

Bir kaç çocuk dışında parkta kimse yoktu. Onlarda kendi kendine oynuyorlardı.

Az sonra yanıma bir tanesi geldi ve oturarak sallanmaya başladı. Siyah ve kıvırcık dağınık saçları vardı. Saçları beline kadar uzuyordu. Gözleri ise adeta karanlıkta parlıyordu. Ayakları ise küçük olduğundan fazla sallanmamıyordu ama mücadelesi harikaydı.

Bir kaç kere ileri geri yaptıktan sonra tam manasıyla sallanmaya başladı.

"Gözlerin güzelmiş." dedim ona doğru gülümseyerek.

"Anneminkiler daha güzel. Masmavi. " diyerek cevap verdi. Daha sonra koca bir iç çekti.

"Adın ne? " diye sordum.

"Aylin. Senin ki? "

"Laçin." dediğimde gözleri anında kocaman oldu.

"Prenses gibi ismin var abla çok şanslısın. "

"Teşekkürler. "

İstemsizce gülmüştüm.

Salıncakta sallanırken hırkamın cebime elimi soktum ve geçen gün bakkaldan aldığım çikolata toplarından bir tanesini ona uzattım

Cebimde her zaman böyle şeyler olması muhteşemdi.

"Laçin Abla ben onu yiyemem. "

"Neden sadece bir hediye. "

"Çikolataya alerjim var benim. Bu gün doktora bile gittik."

Bir an yüzümdeki enerji solup gitmişti. Küçücük bir kız çocuğu hayatının geri kalınını çikolata yemeyerek geçirecekti.

Bu en az benimki kadar kötü bir alerjiydi.

"Hatta polene, bala ve çiçeklerede alerjim var. " dedikten hemen sonra salıncağı durdurdu ve inip üzerindeki hırkayı çıkardı.

"Çiçeklere dokununca böyle kızarıyorum. "

Kaşlarım istemsizce çatılmış hatta  gözlerim bile sulanmıştı. Ufacık bedende benimkinden daha ağır yaralar görmek utandırıyordu.  Çocuğun bütün kolu kıpkırmızı olmuştu.

"Çiçekleri çok mu seviyorsun? "

"Hemde çok. "

"Ama alerjin var niye dokunuyorsun? " diye bir soru yönelttiğimde ilk başta durdu ve kısa bir süre düşündü.

"Ama seviyorum. Hem dokununca beni gıdıklamaya başlıyorlar. "

Güldüm ve üzerinden çıkardığı hırkayı geri giydirdim.

"Galiba hayatta benden daha zor anlar yaşayanlarda var. " diye bir iç çektim söylenirken.

O sırada yanımdan kolaşarak ayrıldı ve diğer arkadaşının yanında gitti.

Her şeye rağmen mutlu olmasını biliyordu.

"Senin neye alerjin var Sayın Laçin? "

Kafamı sesin geldiği yöne doğru çevirdiğimde kaydırığın çatı kısmı içinde oturan Mete ile karşılaştım.

Orada ne yapıyordu o.

"Ne?! "

"Gündüz vakti güneş gözlüğü takmalar. Sıcak havada bile kapalı kıyafetler giymeler. "

Kaydırğa oturup aşağı kaymıştı. Evet o utanç verici şeyi gerçekten yapmıştı.

"Yani?"

"Ben seni çözdüm kızım." dedi tek kaşını kaldırarak.

"Hadi ya öylemi? "

"Evet. " dedi 

"Neymişim peki ?"

O kadar ciddi bir şekilde yüzüne bakıyordum ki şuan bakışlarımla onu mahvedebilirdim.

"Vampir. "

Ve koca bir haykırış.