Does it hurt? DUTCH FANFIC

Does it hurt?#27

We lopen naar de kamer van Harry, gelukkig staan er naam plaatjes naast elke deur. Ik klop en wacht op een antwoord. 'WAT?' Hoor ik Harry chagerijnig zeggen. Ik open de deur en Harry kijkt op naar de deur. 'Wat moet je?' Vraagt hij me niet al te aardig. 'Harry, sorry dat ik je liet stikken.' Hij wuift met zijn hand. 'Jaja, t'is al goed.' 'Ik vroeg me af, als je nog zin hebt, wil je dan met mij en Luke naar de gamezaal?' Als ik het goed heb zie ik een glimlach op zijn mond komen 'is goed.' Ik knik 'Harry, dit is Luke, Luke Harry.' Ze knikken naar elkaar. 'Wauw, Jara, jij geet wel snel door de jongens heen zeg.' Ik rol met mijn ogen. 'Haha, heel grappig. Luke en ik zijn gewoon vrienden.' 'Auch, je bent zojuist gefriendzoned.' Luke lacht flauwtjes, en ik rol weer met mijn ogen. 'Zullen we gaan?' Vraag ik om de ongemakkelijke stilte die was gevallen, te onderbreken. De jongens lopen voor me en praten over wat games waar ik geen verstand van heb. 

We zitten nu al meer dan een uur te gamen. Nou ja, Luke en Harry zijn al meer dan een uur aan het gamen. Ze hebben mij uitgesloten van het spel, omdat ik en ik citeer 'de slechtste gamer ooit' ben. Oh well, ik heb ze nog zo gewaarschuwd. Luke en Harry kunnen goed met elkaar op schieten. Da's leuk voor hun, maar ik voel me buitengesloten. Wauw, ik klink net als een 4 jarig kind ik weet het. Ik sta op en loop de zaal uit, ze merken niet eens dat ik weg loop zo geconcentreerd zijn ze bezig. Ik loop naar mijn kamer. Als ik de deur open loop ik recht op Niall af die blijkbaar net van plan was uit mijn kamer te lopen. 'Sorry.' Zeg ik, terwijl ik het bloed naar mijn wangen voel komen. Hij moet lachen. 'Waar was je?' Vraagt hij me. 'Oh, nou nadat Ash weg ging kwam Luke langs en ik voelde me schuldig omdat ik Harry zo had laten staan dus toen besloot ik samen met Luke en Harry te gaan gamen maar nu zijn zij aan het gamen terwijl ik niet mee mag doen want ik ben niet goed genoeg en ik verveelde me dus ik ging naar mijn kamer en toen liep ik jou tegen het lijf.' Zeg ik heel snel achter elkaar. Niall moet lachen 'ik vroeg waar je was, niet je levensverhaal.' Ik rol met mijn ogen. 'Ga alsjelieft met me mee naar de game zaal zodat ik niet alleen ben.' Ik kijk hem met puppy ogen aan en kniper heel vaak achter elkaar. Nu rolt hij met zijn ogen. 'Oké, ik ga wel mee.' Ik spring op en neer. Wauw, ik ben echt over enthousiast. Ik pak hem bij zijn arm en loop terug naar de game zaal. Ik open de deur en schreeuw 'IK BEN TERUG.' Ze kijken me allebei aan met vragende ogen. 'Was je weg dan?' Vraagt Luke. Ik kijk hem nep-beledigd aan. 'Ja ik was weg, ik was wel meer dan 5 seconde (aha) weg. Heb je me niet gemist?' Hij moet lachen en loopt naar me toe. 'Sorry Jara, kun je me ooit vergeven?' Ik schud mijn hoofd, terwijl hij zijn armen om me heen slaat. Ik probeer los te komen maar het heeft geen nut want Luke is veel sterker dan ik. 'Luke, laat me los.' 'Laat me even denken, niet voordat je me vergeeft.' Ik zucht. 'Ik vergeef je.' Hij laat me los en ik kan weer normaal adem halen. Luke loopt terug naar de controler en Harry begint het spel weer. Binnen enkele seconde hebben de twee jongens hun blikken op de tv gericht. Ik rol weer met mijn ogen 'dat bedoel ik dus, ze sluiten me volledig buiten.' Zeg ik tegen Niall. Als ik naast me kijk zie ik pas dat Niall ook zijn blik op het scherm gericht heeft, terwijl hij random knopjes op de controler aan het indrukken is. Ik rol voor de zoveelste keer vandaag met mijn ogen, en ben verbaast over het feit dat mijn ogen nog in mijn oogkas zitten. 'Jongens, kunnen jullie gezellig doen?' Geen antwoord. 'Jongens, willen jullie eten?' Geen antwoord. 'Jongens, mag ik mee doen?' Geen antwoord. 'Jongens, ik ga naakt rondlopen door het gebouw.' Ze kijken me alle drie aan.'SERIEUS, DAN LETTEN JULLIE WEL OP?' Ik sta weer op. 'Ik ga even rondlopen, ik zie jullie straks wel.' Ik loop de deur net uit als ik een hand op mijn schouder voel en ik in twee prachtig blauwe ogen kijk. 'Ik ga wel met je mee.' Zegt Luke, ik knik.

We lopen rond in de 'tuin' van de kliniek en praten over randon dingetjes. We gaan ergens op een bankje zitten en gaan verder met ons gesprek. 'Jara, mag ik je wat vragen?' Ik knik 'wat wil je weten?' 'Heb je nog, uhm, je weet wel, gesneden.' Ik zucht. 'In het begin wel, bijna elke dag omdat ik, ik me zo slecht voelde. Op gegeven moment werd ik 24/7 in de gaten gehouden door Niall, dus werd het onmogelijk. En nu ben ik al meer dan een maand clean.' Zeg ik trots. Hij glimlacht 'ik ben trots op je.' Ik leg mijn hoofd op Luke's schouder en zucht diep uit. Hij slaat zijn arm om me heen. 'Luke, hoe laat is het eigenlijk?' Hij pakt zijn mobiel uit zijn zak. 'Negen uur.' Mijn ogen worden groot, ik heb het avond eten gemist. Niall gaat boos worden. Hebben we hier dan zo lang gezeten? 'Ik denk dat je moet gaan, Niall word ongerust als hij me niet kan vinden.' Hij knikt en staat op. Ik sla mijn armen om hem heen en trek hem in een lange knuffel. Ik trek terug, maar houd mijn armen om zijn nek, zodat ik in zijn ogen kijk. Voor ik het weet komt hij dichter bij en voel ik zijn lippen op de mijne. Zijn piercing voelt raar, maar op een goede manier. Ik weet niet hoe lang we daar staan, het is alsof alles om ons heen verdwenen is. Maar dan trekt hij terug, en loopt, zonder iets te zeggen, weg. En ik, ik sta nog heel erg lang buiten, voor me uit starend. 

HOI, sorry sorry sorry dat het zo lang duurde. Ik had een writers block en ik had geen tijd en nou ja. Ik hoop dat het een beetje goed is. De komende 3 dagen ben ik niet thuis, en kan ik dus niet uploaden. 
Lots of love,
Kyra