I Fell For My Bully™ // ➳ Harry Styles •▶ (completed)✔

15.

[EDITED]

HARRY' P.O.V

*****FLASHBACK*****

Ik voelde mijn bloed koken en ik zag hoe Zayn het podium afliep en Louis een high five gaf.

Dit was niet normaal meer, welke zieke geest doet dat nou voor een hele zaal met mensen?

Ik had het aan zien komen, maar dit was wel erg overdreven. Zelfs voor Zayn was dit over de top...

Woedend ren ik naar Zayn en grijp hem bij de kraag vast.

"Ben jij ziek in je hoofd ofzo?!" schreeuw ik.

"Jij spoort echt niet hé? snap je wel dat je tegen een echt iemand praat?" ga ik verder.

"Gast laat me los, zo gaat mijn kraag kapot." Zegt Zayn nonchalant.

Woedend grijp ik nog harder zijn kraag. Zayn zucht.

"Oké man, je zou me moeten bedanken. Anders had jij nu met haar gehad en geloof me, dat zou echt je status aantasten."

"Nee Zayn" zeg ik terwijl ik hem loslaat.

"Het zou jouw status aantasten. En dat moet zeker niet gebeuren hé? Nou waarom gaan jij en Louis niet lekker met andere gasten een status hooghouden, want als een status zo belangrijk voor je is mag je hem van mij lekker in een donker hoekje stoppen"

Zayn duwde me hard van zich af en ik verloor bijna mijn evenwicht. Dat was de druppel.

Ik vloog op hem af en plantte mijn vuist in zijn maag. Hij kromp ineen en greep naar zijn maag. Ik schopte hem en hij stond snel weer op.

Hij haalde uit en zijn vuist kwam op mijn oog.

Ik gaf hem een stomp op zijn neus en gaf hem een knietje. Hij schreeuwde van de pijn.

Hij sloeg me tegen mijn ribben en ik sloeg hem nog een keer in zijn maag. Kreunend van de pijn zakte Zayn op de grond en woedend liep ik weg.

Net toen ik de gang op liep, zag ik Skyler op het plein bij haar fiets staan. Zo snel ik kan, ren ik naar haar toe.

"Skyler wacht!"

Ze negeert me en rijdt als een speer het schoolplein af. 

Ik zucht en slof naar mijn fiets. 

*****EINDE FLASHBACK*****

Dus nu sta ik hier. Voor Skyler's huis.

Het dilemma of ik wel of niet op de bel moet drukken begint herkenbaar te worden, maar dit keer duurt het maar een paar seconden om te beslissen, dit is mijn kans.

Ik druk op de bel en voel mijn maag samenknijpen. Hoe zou ze reageren?

Na een paar minuten opent ze de deur en als ik eerlijk moet zijn schrik ik van haar uiterlijk.

Haar make-up zit op haar wangen en haar rode ogen staan levenloos.

"Harry?" vraagt ze verbaasd.

"Wat doe jij hier?" vraagt ze weer, de verbazing vervangen door een emotieloze stem.

Als ik niet beter wist, zou ik zeggen dat dit Skyler niet eens was.

"Hey Skyler, uhm... Mag ik binnenkomen?"

Ze kijkt twijfelend.

"Nou eigenlijk-"

"Alsjeblieft?" val ik haar in de reden.

Ze zucht maar knikt toch.

Snel maak ik me naar binnen en volg haar naar de woonkamer.

We zaten ongemakkelijk op de bank en ik trek mijn jas uit.

Ineens barst Skyler in tranen uit.

"Zayn had gelijk" snikte ze.

Oh nee...

"Hey... Zayn had helemaal geen gelijk oké? Je bent het slimste en leukste meisje van de school! Je moet niet naar die klootzak luisteren." zeg ik terwijl ik een hand op haar rug leg.

Ze kijkt me aan met een treurig gezicht, maar als ze de blauwe plek rond mijn oog ziet. Maakt de verdriet plaats voor nieuwsgierigheid.

"Wat heb je bij je oog?" vraagt ze terwijl ze rechter op gaat zitten om het beter te bekijken. Zachte hikjes van het huilen klinken om de paar seconden. 

"Oh niets, het is niets" lieg ik, hopend dat ze erin zou trappen.

"Dat" zegt ze, wijzend naar mijn blauwe oog.

"Is niet niets" maakt ze haar zin af.

"Oh, gewoon... ik had vanmiddag een onenigheidje met Zayn" mompel ik.

"Waarom?" vraagt ze voorzichtig.

Ik speel zenuwachtig met trui.

"Omdat ik het niet vind kunnen wat hij deed."

Het is een paar seconden stil. Maar dan:

"Waarom Harry?" vraagt ze.

"Waarom wat? Vraag ik, niet wetend waar precies ze naartoe wil met haar vraag.

"Waarom treiter en pest je me jaren lang, en dan van de één op andere dag mag je me. Dan heb ik verkering met Zayn, en ik zie je twee maanden niet. Dan is het uit en een dag later zit je weer hier op mijn bank... ik snap je niet Harry" zegt ze terwijl ze naar het tapijt kijkt.

Ik denk even na, proberend om het goede antwoord te geven.

Wat moest ik gaan zeggen? Ik had geen idee hoe ik mezelf hieruit zou kunnen redden.

Ik raakte in paniek, er zat niets anders op dan de waarheid vertellen...

"uhm... ik- weet" ik adem diep in en begin opnieuw.

"Oké dus op de basisschool werd ik gepest, heel erg" ik kijk net als Skyler naar beneden en vanuit mijn ooghoek zie ik Skyler's hoofd in verbazing omhoog schieten, maar ze zegt niets.

"Toen ik naar de middelbare school ging, was ik vastberaden om niet weer gepest te worden. Ik zou echt alles doen om niet weer door die hel te gaan. Dus ik zocht de meest stoere kinderen van mijn klas op en tot mijn verbazing accepteerden ze me snel genoeg.

Om de één of andere reden kon Zayn jouw niet uitstaan, en ik was zo bezig met voorkomen dat ik niet gepest werd, dat ik niet meer nadacht over wat ik aan het doen was bij anderen. Alles waar ik over nadacht was mijn 'status'. Ik werd er zo in meegesleurd dat het na een paar jaar gewoon normaal was. Ik dacht er niet meer bij na hoe vreselijk het voor mij had gevoeld, ik dacht er niet meer bij na dat ik andere mensen hetzelfde aandeed als de mensen die mij hadden gepest." Ik pauzeer even en Skyler kijkt me verstijfd aan.

"En ik weet dat ik het nooit zo ver had mogen laten komen, het is veel te ver gegaan. Ik kwam er alleen te laat achter. Want toen ik me eindelijk realiseerde dat het echt niet kon wat we aan het doen waren, haatte je me al." Ik kijk haar weer aan en zie haar betraande ogen.

"Het was de grootste fout die ik had kunnen maken, want het enige meisje van de hele school waar ik een oogje op heb haat me" maak ik mijn verhaal met een verdrietige glimlach af.

Weer een paar seconden stilte. Ik begon net spijt te krijgen toen Skyler haar mond opendeed.

"Je... Je vind me leuk?"