!Ting!
စာသင္ေနရင္း messageဝင္လာသျဖင့္ လြယ္အိတ္ထဲမွ phကို ဆရာမသိေအာင္ ထုတ္ရင္းခိုးဖတ္လိုက္သည္
*အိမ္နားက ေဆာက္လက္စ အေဆာက္အအံုႀကီးနားမွာေစာင့္ေနမယ္ ခုထြက္ခဲ့!*
ခ်စ္ရသူရဲ႕ အမိန္႔ဆန္ဆန္ messageတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ စာသင္ေနရင္းမွ ဆရာလြတ္တဲ့အခ်ိန္ကို ေစာင့္ဆိုင္းကာ အေျပးေလးထြက္လာခဲ့သည္...
ေသာ့ခတ္ထားတဲ့ စက္ဘီးေနရာကိုေရာက္ေတာ့ ေခြၽးျပန္သြားရသည္
ေလမ႐ွိတဲ့ ဘီးေလးကျပားလို႔!
ခ်န္းေစာင့္ေနပါတယ္ဆိုမွပဲ!
ေလမ႐ွိတဲ့ တစ္စီးထဲ႐ွိေသာ စက္ဘီးေလးကို ပစ္ထားရင္း ေျခေထာက္ကိုသာအသံုးျပဳရင္း ခ်စ္ရသူ႐ွိရာေနရာသို႔ အေျပးသြားမိသည္..
အိမ္နဲ႔ေက်ာင္းနဲ႔က နီးေနလို႔သာေတာ္ေသးသည္...နီးတယ္ဆိုေပမယ့္လည္း စက္ဘီးနဲ႔ဆိုရင္ ၁၅မိနစ္ေလာက္စီးရၿပီး လမ္းေလ်ွာက္ရင္ေတာ့ နာရီဝက္ၾကာသည္...
ေျပးလာလိုက္ေတာ့လည္း နာရီဝက္မၾကာသလိုပဲ! ဒါေပမယ့္ ေမာတာေတာ့ေတာ္ေတာ္ေမာသည္ ေဆာက္လက္စျဖစ္ေနတဲ့ အေဆာက္အအံုႀကီးနားသြားလိုက္ေတာ့ ေက်ာက္ၾကမ္းေတြခင္းထားတဲ့ လမ္းတစ္ဖက္မွာ ပီေကဝါးၿပီး ေက်ာေပးထားတဲ့ ခ်န္းကိုေတြ႔လိုက္ရသည္...
"ခ်န္း ငါေရာက္ၿပီ"
ေရာက္ေၾကာင္းအသံျပဳလိုက္ေတာ့ ပီေကဝါးရင္း လွည့္ၾကည့္လာတဲ့ ခ်န္းရဲ႕ အၾကည့္က စြဲမက္စရာ!
စြဲမက္စရာအၾကည့္ရဲ႕ေနာက္မွာ ကပ္ပါလာတာက ေလွာင္ျပံဳးတစ္ခု!
"ေရာက္လာၿပီလား ေဂ်ာင္ဆူး! ငါ့ဆီလာပါဦး "
ျပံဳးရင္းေျပာေနတဲ့ ခ်န္းေၾကာင့္ ရင္ခုန္သံေတြကလည္း တားမရဆီးမရ! ခ်စ္ရသူရဲ႕ စကားကို နားေထာင္ရင္း ေျခလွမ္းလိုက္ေတာ့...
"ခဏ! ဒီတိုင္းငါ့ဆီေလ်ွာက္လာရင္ ပ်င္းစရာေကာင္းမွာေပါ့! ဖိနပ္ခြၽတ္ၿပီးေလ်ွာက္လာခဲ့! "
" ဟင္! ဟိုေလခ်န္း ေက်ာက္ေတြက ၾကမ္း..."
" က်စ္ မင္းငါ့စကားနားမေထာင္ဘူးလား ဒါဆိုလည္း.."
