Κεφάλαιο 3

153 26 0
                                    

Μία βασανιστική ώρα αργότερα εξήλθε από την αίθουσα, μετά το πέρας του μαθήματος και διακρίνοντας μια γνώριμη φιγούρα να λαγοκοιμάται σε ένα παγκάκι, κρατώντας σφιχτά στο χέρι της έναν μεγάλο, μισοτελειωμένο ,ήταν σίγουρη για αυτό, ζεστό καφέ, πλησίασε για να την καλημερίσει. Η καλύτερη της φίλη, Στεφάνια σαν να κατάλαβε την παρουσία της ανασηκώθηκε και την αναζήτησε με το βλέμμα της στο πλήθος. Πλησιάζοντας όμως η Μελίνα έχασε την ευθυμία της, δεν της άρεσε καθόλου αυτό που αντίκρισε. Ω το ήξερε καλά αυτό το ανακριτικό ύφος, θα έπρεπε να υποκύψει, ήταν επιτακτική ανάγκη να της τα πει όλα, όπως θα υποστήριζε η φίλη της. Σαν παιδάκι που το έπιασαν να παραφέρεται κάθισε δίπλα στη Στεφάνια και το αυστηρό της βλέμμα δεν της άφηνε περιθώρια.

"Χωρίσαμε με τον Πέτρο" ξεκίνησε να λέει η Μελίνα χωρίς να την αντικρίζει στα μάτια.
"Το ξέρω" απάντησε σε αυστηρό τόνο η Στεφανία, " Με πήρε τηλέφωνο κλαίγοντας και μου το  είπε, αν και νομίζω ότι θα έπρεπε να είσαι εσύ αυτή που θα με ενημέρωνε και όχι το αντίθετο"
"Στεφανία γνωρίζεις πολύ καλά ότι ύστερα από την απόφαση της οικογένειας του να μετακομίσουν στην Αμερική, για εμένα δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική" είπε δακρυσμένη η Μελίνα.
"Κοριτσάκι μου πως γίνεται να παραιτείσαι έτσι εύκολα από τον πρώτο σου έρωτα; Εξάλλου θα είναι για ένα περίπου χρόνο εκείνος μαζί τους, ύστερα θα επιστρέψει Ελλάδα για εσένα"
"Όχι Στεφανία δεν είναι τόσο απλό. Οι σχέσεις εξ αποστάσεως δε δουλεύουν ποτέ. Επίσης υπάρχει η πιθανότητα να γνωρίσει κάποια άλλη κοπέλα εκεί που να τον γοητεύσει ή να βρει κάποια πολύ καλή δουλειά στο αντικείμενο των σπουδών του, ξέρεις πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα εδώ, ή ακόμα και να αγαπήσει καλύτερα τον τρόπο ζωής στην Αμερική και να θελήσει να μείνει μόνιμα με τους δικούς τους. Πίστεψε με εκεί μεγάλωσα και γνωρίζω πόσο δελεαστικός είναι ο τρόπος ζωής και οι ευκαιρίες που προσφέρει" ψιθύρισε μέσα απο τα αναφιλητά της.
Η Στεφανία την πήρε μια σφιχτή αγκαλιά και προσπάθησε να της σκουπίσει με το μανίκι της το μουσκεμένο της πρόσωπο. "Θα το ξεπεράσουμε μαζί κοριτσάκι μου , μην ανησυχείς" της ψυθίρισε στο αυτί. Λίγη ώρα αργότερα και αφού είχαν και οι δύο ηρεμήσει, κατευθύνθηκαν προς τη διάλεξη της δεύτερης ώρας.

Όταν κάθισαν στα έδρανα τους και αντίκρισαν τον μεσόκωπο κύριο που ήταν έτοιμος να ξεκινήσει το μάθημα του, κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και χαμογέλασαν βαριεστημένα. "Πρόκειται να είναι μια μεγάλη και δύσκολη ημέρα η σημερινή" ψυθίρισε η Μελίνα, μη γνωρίζοντας τα μοιραία γεγονότα που θα καλούταν να αντιμετωπίσει εκείνη την ημέρα.

10 δευτερόλεπταDonde viven las historias. Descúbrelo ahora