"FIRST DAY"
David's POV
First day of school is pretty boring for me, kasi diba? Every year of my entire life, I kept doing this. Papasok, Mag-iintroduce, makikinig ng story ng bawat isa, at isa pa, may PROJECT agad! Can you believe that? Thanks to my Friends, Danny and Ian for keeping my life away from boredom. Sa 3 years naming magkakaibigan, kilala na namin ang kilos ng bawat isa. Naalala ko pa nung unang naging kaibigan ko si Ian. It was grade school back then, 'di ko nga alam mga pinag-gagawa ko noon eh.
~FLASHBACKS~
"Ok class, I want you to welcome your new classmate, he transferred from private school to public school, I want you to treat him kindness" Teacher Montimayor said, our class adviser.
"HAHAHAHAHA!" Wtf? Bakit ako tumatawa?
"DAVID!" teacher Montimayor
"Yes Ma'am?"
"Can you show some respect please? Lagi ka nalang ganyan"
"So-sorry Ma'am"
"Tsk! Sorry sorry ka pa, anyways class, pagpasensyahan nyo na si David ah? Medyo makulit kasi ang batang yan"
~END OF FLASHBACKS~
I was grade 3 on that time. Hindi nagtagal, nakilala ko rin si Ian. And I feel sorry for him kasi nalaman ko na patay na pala ang daddy niya kaya siya lumipat ng school. Naging mag-bestfriends kami ni Ian. And after a year, I met Danny. We were not close yet so, I just ignore him. But after some years, we got used to it. We became friends, yeah, more than that.
So it's already 6 O'clock in the morning and yet, I'm still laying in my precious bed thinking if I will get up and prepare for school as if it is necessary. 8 AM pa naman ang pasok ko and I dont care about school anymore but luckily, my daily allowance convince me somehow.
"David bangon na, male-late ka na sa first day mo!" It's my Mom as usual. She serves as my human alarm clock. "Yes Mom! Maghahanda lang ako" I answered with energetic tone. Kahit na bored na bored ako.
"Bumaba ka nalang pagtapos po anak, ready na ang breakfast mo."
"Yes mom" as I answer, I'm about to close the door knob of my Comfort Room, I prefer to call it Bathroom kasi di naman ako kumportable sa kwartong yun.
Pagkababa ko, naamoy ko kaagad yung favorite kong breakfast. As usual, naunang umalis si Dad. After I eat my breakfast, nagpaalam na ako sa mommy ko.
On my way to our school, chinat ko si Ian trough FB messenger, if you guys dont know that. Welcome to 21st century. No, joke lang.
Pre san ka na? Papunta na ako. Magkita nalang tayo doon.
*message sent*
Sa wakas, narating ko na rin ang pinakamamahal naming school. Diamond School of South Learners, In short,DSSL dyan ako nag-aaral. Pagpasok ko palang sa gate, nakita ko na agad si Ian.
"Pre dito!" Tawag sakin ni Ian
Oo pre nakita na kita, di mo na kelangan tawagin ako~
Gusto ko sabihin yan sa kanya kaso wag nalang. Matagal-tagal na rin ang lumipas ng hindi kami nagkikita. Oh, I almost forgot, the other reason why I'm so bored on this day is, same faces parin ang mga kaklase ko, walang pinagbago, sila pa rin ang mga makakasama ko. Pero Minsan naaalala ko pa rin si Coleen, ang babaeng nagustuhan ko, kamusta na kaya siya?
"Pre kamusta na? Long time no see ah?" Tanong ni Ian.
"Same" tipid kong sagot. Ewan ko ba bakit tinatamad ako ngayung araw na ito.
"Tsk, dont tell me, bored ka nanaman? Oh baka naman nalulungkot ka kasi hindi na natin magiging kaklase si Coleen?" Tama si Ian.
But thats not the point, may isa pa akong pinagkaka-abalahan sa isip ko. Yung ay kung paano ko matatalo si Andrea sa isa kong favorite na subject, Mathematics.
"Just shut up Ian, nasaan na ba si Danny? Wala ka pa kasing nakakausap eh." Tanong ko sa kanya.
"Ewan eh, hindi pa rin sumasagot eh. Baka late lang"
"Baka tulog pa kamo"
"Ewan"
"Sinong Tulog ha?!" nagising ang patay, Danny Poor Bunny.
"Oh, ikaw pala Danny" Ian.
Oh ayan, may kausap na siya. Pwede ko na silang iwanan. Hindi na ako nagpaalam pa dahil sigurado akong nakikipag chikahan yung dalawa kong bading na kaibigan.
Habang papasok ako sa hallway, biglang nag ring yung school bell
~CRIIIIIINGGGGG~
Nagmadali na ang lahat ng students na nasa hallway para pumasok sa kani-kanilang silid-aralan. Napauna na rin akong pumasok sa aming silid-aralan.
Oh well, this is gonna be a boring class, buti nga nandyan si Andrea eh, siya ang dahilan kung bakit ko inaayos ang pag-aaral ko lalo na sa Math, kulang nalang maging Inspiration ko siya eh, pero hindi ganun yun, di ko pa rin malilimutan ang ginawa niya sakin noon.
Speaking of which, ayaw ko na maalala, Immature pa ako nun. Ang mahalaga, si Coleen ang laman ng isip at puso ko, pero hindi pa ako baliw ah, FYI.
Habang lutang ako sa pag-iisip ko, biglang dumating ang una naming Facilitator or Teacher na rin. WHOOO! this is it. Good luck for me.
"GOOD MORNING CLASS!"
