Our Forbidden Love Story

Simula

Simula

"So anong plano mo ngayon? Di mo siya kakausapin? For sure mababaliw na yun kahahanap sayo" napaiwas ako ng tingin sa pinsan ko.

Ayoko siyang puntahan, ayoko siyang makita o makausap. Mahirap, oo mahirap pero kailangan. Kailangan kong harapin ang katutuhanang hindi kami pwede para sa isa't-isa.

Napasabunot ako sa buhok ko dahil sa frustation. I dont know what to do.

"Nagpabook na ako ng ticket papuntang Canada. Doon muna ako mag s-stay pansamantala. Di ko pa siya kayang harapin" sagot ko sa pinsan ko.

Hinawakan niya ang kamay ko. Pinagtitinginan na kami dito sa Fornax Resto. Nakapambahay lang ako at gulong-gulo pa ang itsura ko dahil sa kaiiyak.

"We should tell our other cousins in Canada na pupunta ka. Para naman kahit papano ay matulungan ka nila" kita ko ang pag-aalala sa kanyang mga mata.

Damn! I hate my self. I hate my self for tolerating his feelings. Kung sana ay itinigil ko ito nang mas maaga edi sana hindi na nagkakagulo ngayon.

Biglang nag ring ang phone ko. Calyx is calling.

"Di mo sasagutin?" Tanong ng pinsan ko sakin.

Umiling lang ako at pinipigilan ang muling pag-iyak. Alam kong nasasaktan din siya sa mga desisyon ko pero gusto ko nang itigil to. This love is forbidden. We are forbidden.

Patuloy sa pag ring ang phone ko kaya wala akong choice kundi i-shut down ito.

"I need to go Cass. Maybe sa hotel nalang ako tutuloy ngayong gabi. Dahil bukas ng tanghali na ang flight ko" sabi ko at di ko na mapigilang hindi humikbi. Gosh! I should start to move on. But how? How could I move on kung lunod na lunod na ako sa kanya?

"Sige, ako na ang maghahatid sayo" sabi niya at tumayo.

Naglakad kami palabas ng resto. Mag a-alas nuebe na pero marami paring tao ang paggala-gala. Siguro dahil piyesta ngayon.

Pumasok na si Cassy sa kanyang kotse. Well she's already 24 pero hanggang ngayon NBSB parin. Eh ako? Nagkaboyfriend nga ako pero sa maling tao pa. Fuck this life!

Papasok na sana ako nang may biglang humila sa braso ko.

"The hell is wrong with you?!" Singhal ko sa kung sino man yung humila sakin.

Nanigas ako sa kinatatayuam ko nang makita ko ang taong minahal ko ng sobra sobra.

"You're going to leave me?" His cold voice sent shiver to my spine. humigpit din ang pagkakahawak niya sa braso ko. Shit!

"C-calyx B-bitawan mo a-ko. N-nasasakatan na a-ako" nauutal kong sabi sa kanya. Pinipigilan ang mga luhang nagbabadyang tumulo.

Pero dahil sadyang mapagalaro ang tadhana hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko. Hindi to maari! I need to be strong infront of him. Hindi ko siya ko siya makakayang iwan kung magpapadala ako sa mga emosyon ko.

"Don't leave me, please"

Niyakap niya ako ng mahigpit. I feel safe in his arm. This is my comfort zone but i need to go out. I can't stay here forever. I need to let go.

Tinulak ko siya ng malakas kaya kumalas siya sa pagkakayakap sakin. Ghad! He's crying. My baby is crying and it's all because of me.

Gusto ko siyang yakapin ng mahigpit. Gusto kong iparamdam sa kanya kung gaano ko siya kamahal. Na siya lang ang lalaking minahal ko ng ganito. He made me so damn crazy of him and its hard for me to let go.

"Sorry Cal, hindi to pwede. Hindi natin pwedeng ipagpatuloy 'tong relasyon na to. Maraming masasaktan! Sina Mommy at daddy pati narin ang iba pa nating mga relatives. I don't want to be selfish ayokong may masasaktan tayong iba para lang sa sarili nating kaligayahan. Mahirap! Oo mahirap mag let go. Pero kakayanin ko! Kakayanin mo! Kakayanin nating dal'wa. Naiintindihan mo ba ako? Ayokong mas lumala pa to at aabot sa point na pati pamilya natin ay mawala! So please, let's end this relationship. Sorry" sabi ko tsaka nagmadaling pumasok sa front seat.

Pero di pa ako nakaalis ay bigla niya nalang akong niyakap. Dinig na dinig ko ang paghikbi niya. Shit! Parang gusto kong bawiin ang mga sinabi ko. Ayoko siyang saktan pero pag ginawa ko yun ang pamilya naman namin ang masasakatan.

"Please, let's fight together. Wag mo akong iwan. Kung talagang mahal nila tayo ay maiintindihan nila ang sitwasyon natin. Please Shane don't you fucking leave me. I'm begging you, please.."

Umiiyak lang ako sa kanyang dibdib. Kung alam mo lang Cal na mahirap din itong desisyon ko para sakin.

"We're siblings! For god's sake Cal!" Sabi ko at agad kumalas sa pagkakayakap niya.

"Fuck that! We're not even blood related shane!" kita ko ang frustation sa kanyang mga mata. Those beautiful eyes.

"Dont fool yourself Cal. Pareho nating alam na iisa lang ang ating ama" I said while looking in his eyes.

God knows how I deeply fall in love with those lovely eyes.

Mula sa kanyang mga mata bumaba ang tingin ko papunta sa kanyang mga labi. Im going to miss that sweet lips of yours. Di ko namalayan na nakatingin din pala siya sa mga labi ko.

Bigla niyang hinawakan ang magkabilang pisngi ko and then the next thing i knew is that we're kissing each other softly.

Agad akong humiwalay.

"Lets end this. G-goodbye Calyx" sabi ko at mabilis na sumakay sa front seat.

"Sige na Cass. Umalis na tayo dito" sinandal ko ang ulo ko sa upuan. Patuloy parin ako sa pag-iyak.

Kinatok ni Calyx ang window ng kotse pero di ko siya pinansin. Ayokong makita ang umiiyak niyang mukha. Di ko kaya.

"Bilisan mo Cass. I need to rest. May flight pa ako tomorrow"

Sinunod naman ni Cassy ang sinabi ko. Nakita ko sa side mirror na hinahabol ni Calyx ang sasakyan. Pero dahil bumilis na ang takbo ay tumigil narin siya. Im really sorry Cal..

I love you but we need to stop. I know..

Calyx is my brother but at the same time he's my damn lover...