My pleasure..

κεφαλαιο 42

Κεφαλαιο 42

Πλευρα νεφελης

Ειμαστε στο λομπι του ξενοδοχειου και περιμενω υπομονετικα να με εξυπηρετισουν. Μολις μου δινουν το κλειδι για το δωματιο μου και για την σουιτα του αχιλλεα, τον πλησιαζω και του δινω το κλειδι.

«η σουιτα σας είναι στο 10ο οροφο, με τον αριθμο 5» του λεω

«η δικη σου;»

«το δικο μου δωματιο είναι στον 5ο»

καλυτερα να εχουμε μια αποσταση μεταξυ μας..

«δωματιο στον 5ο;» μου λεει εκνευρισμενος

«ναι;»

«αποκλειεται. Είναι πολύ μακρια» μουρμουριζει περισσοτερο στον εαυτο του και παιρνει το κλειδι από το χερι μου. πηγαινει στην ρεσεψιον και όταν επιστρεφει μου δινει ένα νέο κλειδι με ένα χαμογελο ικανοποιησης

«εισαι στον 9ο. δεν είναι σουιτα, αλλα σιγουρα είναι μεγαλυτερο από το δωματιο του 5ου οροφου» μου λεει και παιρνει τα πραγματα μας

«μα γιατι μου αλλαξες το δωματιο;» τον ρωταω ενώ μπαινουμε στο ανσασερ.

«επειδη μπορω» μου απανταει χωρις να με κοιταει. Εγω σηκωνω το βλεμμα μου ψηλα αγανακτησμενη.

«σε βλεπω» μουρμουριζει και τον αγνοω. Όταν φτανουμε στον 9ο οροφο που είναι το δωματιο μου παω να παρω την βαλιτσα μου από τα χερια του αλλα δεν μου την δινει. Βγαινει από το ανσασερ και πηγαινει προς το δωματιο μου. σταματαει μπροστα από μια ασπρη ξυλινη πορτα και περιμενει να την ανοιξω. Τον κοιταζω χωρις να μπορω να πιστεψω ότι ο Αχιλλεας Μακρης εχει διξει τοσο καλους τροπους σημερα και ανοιγω την πορτα. Με αφηνει να μπω πρωτη και επειτα με ακολουθει.

Το δωματιο ειναι πραγματικα υπεροχο. Αυτό που ειχα διαλεξει εγω στον 5ο οροφο ηταν ένα απλο δωματιο. Σε αυτό μολις μπαινεις βλεπεις ένα μικρο σαλονι με δυο καναπεδες και ένα τραπεζακι στην μεση. Δεξια και αριστερα μου στον διαδρομο παρατηρω δυο πορτες. Πλησιαζω την μια και βλεπω την κρεβατοκαμαρα. Τα χρωματα που κυριαρχουν ειναι παστελ και το κρεβατι μου είναι υπερ-διπλο. Η απεναντι πορτα κρυβει το μπανιο μου. είναι μεγαλο και είναι ολοι οι τοιχοι εινια καλυμμενη με μαυρμαρο.

Αν αυτό εδώ το δωματιο δεν θεωρειται σουιτα, πραγματικα θελω να δω το δωματιο του αχιλλεα.

«σου αρεσει;» με ρωταει ενώ εχει αφησει την βαλιτσα μου στην κρεβατοκαμαρα.

«ναι είναι πολύ ωραιο. Αλλα θα ημουν εξισου καλα και στο άλλο δωματιο.» του απανταω εκεινος κανει μια γκριματσα αγανακτησης και πηγαινει προς την πορτα.